In de coronacrisis voelde een verpleegkundige zich gedwongen om haar diploma te behalen. Nu wil ze geneeskunde studeren, maar dat kost haar bijna 21 duizend euro collegegeld per jaar. Een rechtszaak hierover heeft ze verloren.
Het had allemaal anders moeten lopen, vertelt de verpleegkundige aan de rechters. Ze studeerde verpleegkunde en was van plan om één tentamen uit te stellen. Dan kon ze geneeskunde gaan studeren tegen het gewone tarief.
Maar toen kwam de coronacrisis. In het revalidatiecentrum waar ze tijdens haar studie werkte, werd een crisisafdeling opgericht en ze stonden te springen om medewerkers. De vrouw is toen alsnog afgestudeerd om te kunnen helpen in de strijd tegen de pandemie. Nu loopt ze tegen de regels voor het collegegeld aan.
Eén bachelor, één master
In principe bekostigt de overheid één bachelor- en één masterstudie. Wie een tweede bachelor of master wil volgen, moet het ‘instellingscollegegeld’ betalen. Voor geneeskunde is dat aan de Universiteit van Amsterdam bijna 21 duizend euro per jaar.
Voor ‘dubbelstudenten’ is een uitzondering gemaakt. Als je twee opleidingen tegelijk volgt, al is het maar op het allerlaatste moment, betaal je maar één keer collegegeld en mag je die tweede opleiding afmaken tegen het wettelijke tarief. Daarom wilde deze student eigenlijk haar afstuderen bij de opleiding verpleegkunde uitstellen.
Een andere uitzondering geldt voor mensen die zich laten omscholen naar de zorg of het onderwijs. Maar zij is verpleegkundige, dus ze zit al in de zorg. Als deze studente bijvoorbeeld een economische of technische hbo-opleiding had gevolgd, dan zou het een ander verhaal zijn en kon ze geneeskunde studeren tegen het normale tarief.
Overmacht
Haar diplomering bij verpleegkunde was overmacht, stelde de vrouw in de rechtszaak. In de coronapandemie voelde ze een morele dwang vanuit de maatschappij en haar werkgever om haar opleiding af te ronden. Ze vindt het onterecht dat ze hierdoor nu het instellingstarief moet betalen voor haar tweede studie.
De rechter toont begrip, maar meent dat er van overmacht geen sprake was. Ook hoeft de universiteit de ‘hardheidsclausule’ niet toe te passen. De vrouw moet dus het hoge collegegeld betalen.
Uitzonderingen zijn wel mogelijk. De vrouw verwees naar een andere zaak, waarin een student geneeskunde eerder de bachelor diergeneeskunde had afgerond. Daar was volgens de rechters wél sprake van overmacht, omdat de universiteit zelf problemen met het afstuderen en doorstuderen had veroorzaakt. De pandemie speelde daarin geen rol.