“Is dit Paradiso?” Een student struikelt over haar benen en woorden terwijl ze naar de poptempel aan de overkant van de straat wijst. Het is 22.00 uur, volgens de app van de introductieweek begint het feest nu officieel, maar voor de deur van Paradiso staat een groep te borrelen die het slotfeest van hun Intree-week zo op het oog al twintig jaar achter zich hebben liggen. Het blijkt pas om half twaalf te beginnen en dus gaan de aankomende fietsers na kort beraad naar de Melkweg.
22.30 In de rij voor gratis shotjes
De periferie van het Leidseplein ziet blauw-geel van de ov-fietsen. Onderweg naar de Melkweg staan twee jonge studenten een huilende derde te troosten bij de tramhalte. Ze vertrekken voordat het feest is begonnen. Een immense rij voor de Melkweg blijkt te wachten op een stempelkaart voor een gratis shotje, die kunnen ze bij de tegenoverliggende bar inleveren. “Ik sta hier al tien minuten, er komt geen beweging in”, zegt Jacob (19). Hij heeft al ingedronken bij een andere bar, maar een gratis shotje kan hij niet afslaan.
‘I only speak French when I’m drunk though’
Een student loost de inhoud van haar plastic fles in de gracht rondom de Melkweg, die mag niet naar binnen. “O, niet oké!” roept iemand. “Zie jij ergens een vuilnisbak dan?” vraagt de student. Twee meisjes achter haar komen er al Engels sprekend achter dat ze allebei de Franse taal beheersen, de een vanwege haar Canadese moeder, de ander omdat ze uit Frankrijk komt. “I only speak French when I’m drunk though”, geeft de Canadese toe. “Okay I’m going to get you drunk!” schreeuwt de Franse.
22.50 Over de muziek heen schreeuwen
In de ruimte voor de zaal staan groepjes samengeklit te zoeken naar 2 euro voor de kluisjes, stijgt het volume van de stemmen gestaag, wordt met de camera van mobieltjes nog een laatste keer gekeken hoe ze eruitzien. De enige mensen die alleen staan, typen driftig op hun mobiel en kijken af en toe schichtig om zich heen of ze al iemand zien die ze (her)kennen.
Arthur gaat het niet laat maken, hij wordt door zijn ouders opgehaald
In elk van de drie locaties van deze avond draaien ze een andere muziekstijl. In de Melkweg is het Fiësta Macumba. Een groepje loopt in polonaise (ja echt) de zaal in terwijl een latinozanger hen iets ongetwijfeld smerigs toezingt, ondersteund door een oorverdovend harde reggaeton beat. “Het is wel erg luid”, vindt Arthur (18). Er zijn ook nergens oordopjes te krijgen. “Ik ben sowieso niet echt een clubpersoon, je kunt elkaar nauwelijks verstaan.” Hij gaat het niet laat maken vanavond, wordt door zijn ouders opgehaald en zal dus ook niet veel drinken. “Ik moet wel een beetje normaal bij ze in de auto kunnen zitten.”
‘Zoenen is nog niet gebeurd, maar wel altijd leuk’
Het is ook niet echt de favoriete muziek van Nino (18). Wel geeft hij de avond tot nu toe een 8. “De rij was lang, maar binnen is het gezellig.” Hij heeft voor het eindfeest – net als veel andere intro-gangers – in het Vondelpark gedronken en geblowd. “Maar daar voel ik niks meer van.” Vanavond hoopt hij dronken te worden met iedereen, de prille band met zijn studiegenoten te versterken en misschien wel te zoenen. “Dat is nog niet gebeurd, maar is wel altijd leuk.”
‘Ik spreek al de hele week Engels’
Hij komt uit Almere en heeft nog geen kamer weten te vinden. “Het is gewoon moeilijk om uh… affordable kamers te vinden. Wat is het Nederlandse woord ook alweer? Ik spreek al de hele week Engels.” Vanavond slaapt hij in een “hotelletje”. Er is in principe nog plek naast hem in bed, maar hij heeft met zichzelf afgesproken “niet te gek te gaan” deze introductieweek. “Ik wil geen gekke reputatie krijgen.”
23.15 Wat armen voorzichtig de lucht in
De grote zaal van de Melkweg is zo’n uur na de start al afgeladen, er gaan armen voorzichtig de lucht in en hier en daar zwiepen haren op en neer. De rij voor de bars zijn opvallend kort, de studenten lijken de gestegen prijzen met zelfgekochte drank op te vangen.
Bij de toiletten vraagt een meisje aan degene naast haar wat ze studeert. “Ugh, dat vraagt iedereen me vanavond. Ben er echt klaar mee. Earth Sciences.” “Ik ook!” zegt het meisje terug. En een gesprek is toch nog gestart.
Aan de overkant is een groep meisjes een hele rits foto’s aan het maken bij een photo booth. De groep jongens achter hen wordt al snel door hen meegetrokken voor een chaotische groepsfoto.
0.05 Drukte bij de snackbars
Een volle dag drinken begint zijn tol te eisen, de avond is rijp voor een vette pauze. De rijen voor de Febo en New York Pizza zijn inmiddels even lang als die voor de Melkweg. Twee studenten zitten op de grond op het Leidseplein en spelen al friet etend Never have I ever. “Never have I ever…” “been excluded from my introduction group”, vult de ander aan. Gelukkig kunnen ze er allebei om lachen.
0.30 De tent wordt afgebroken
In Paradiso – hier worden voornamelijk clubhits en top 40-nummers gedraaid die het publiek toch vooral moet kennen uit hun brugklastijd – lijkt het alsof ze al uren aan het feesten zijn. Moshpits volgen elkaar op, ze gooien kleding en een opblaaskrokodil door het publiek, ze crowdsurfen nog net niet van het balkon naar beneden. “Jullie breken de tent af”, moedigt de MC hen aan. Met elk nummer wordt luidkeels meegezongen, al dan met een decor van telefoonzaklampen die van links naar rechts meezwaaien op de maat van de muziek.
Kleding en een opblaaskrokodil vliegen door het publiek
Romy (18), Jasmijn (19) en Ayda (19) komen net binnen. Ze waren op kroegentocht met UvA-studenten. Jasmijn: “Ik dacht: leuk, gratis shotjes. Maar het was net limo.” Ze hoopt hier vooral leuke jongens tegen te komen. “Bedoel je niet één specifiek iemand?” vraagt Romy haar. “Ja oké, er loopt hier iemand rond.” Ayda is benieuwd om te zien of er een verschil is tussen het soort studenten dat aan de UvA en de VU studeert. “Ik hoorde wel dat de VU meer allochtonen heeft.”
Hadden ze het niet leuk gevonden als de eindfeesten van die twee universiteiten gecombineerd werden? Romy: “Dat wordt dan zo’n grote groep. Nu leer je tenminste mensen kennen die je later nog kunt tegenkomen.” De drie wonen samen in Amsterdam, dus straks kunnen ze gewoon naar huis fietsen.
2.00 Even bijkomen in de club-wc
Iemand die die luxe niet heeft, is Avhy (20). Hij zit uitgeteld in het trappenhuis van Paradiso. “Ik ben al vier uur lang aan het dansen. Ze hadden wel wat eten mogen aanbieden op een feest dat zo lang duurt.” Zijn vrienden staan nog in de silent disco, hij moet even bijkomen. “Ik heb nog even te gaan, de trams beginnen pas om vijf uur ‘s ochtends te rijden. Ik heb hier nog geen fiets.”
‘Het zijn eigenlijk gewoon laffe borrelaars die om tien uur al naar bed willen’
In de Melkweg moet je betalen voor de toiletten, dus veel studenten maakten daar rechtsomkeert. In Paradiso is een bijdrage vrijwillig en daar maakt een grote schare studenten dankbaar gebruik van. Het vrouwentoilet staat vol meiden die glitters op elkaar plakken, elkaar koelte toewapperen met de handen, want: “het is hier net een sauna” of elkaar troosten bij verdriet over een jongen. “Hij deed gewoon alsof hij me niet zag!”
Buiten de wc’s legt Hugo (24) zijn benen te rusten. Hij is mentor van een groepje eerstejaars, maar die zijn op één na allemaal al naar huis. “Ze komen pas van de middelbare school en zijn nog niet zoveel gewend, dat merk je wel. Het zijn eigenlijk gewoon laffe borrelaars die om tien uur al naar bed willen. Ik heb gisteren doorgehaald, maar sta hier nu ook nog gewoon. Je moet je er overheen kunnen zetten.”
02.45 In Escape lopen ze op hun tandvlees
Een kilometer verderop zitten jongeren buiten Escape op Rembrandtplein in bosjes bij elkaar te roken en uit te wasemen van de club. Het is nog een uur tot het einde, dat is binnen goed te merken. Er staan nog zo’n honderd mensen in de zaal met snoeiharde techno, maar bij velen lijkt het dansen steeds moeizamer te gaan. In de loungeruimte ligt een jongen met zijn hoofd op tafel te slapen terwijl iemand een foto van hem maakt.
Hoewel het BPM [Beats Per Minute, red.] hier het hoogst ligt, is de energie er het laagst. Het gros lijkt toch liever hun week af te sluiten door in Paradiso mee te zingen met hitjes of te schuren in de Melkweg. Het personeel maakt dankbaar gebruik van de rust door alvast een deel van de bar schoon te maken en de drank bij te vullen.
04:05 Naar huis?
Toch komen Alina (17) en Irene (18) uitgelaten naar buiten. “Ik had niet verwacht dat ik zo lang door zou gaan”, zegt Alina. Irene wil graag wat eten, maar alles is dicht. “Ik heb wel een zak chips” biedt iemand aan. Alina kan naar huis in Amsterdam, Irene moet wachten op de eerste trein. “Die gaat pas om 10 voor half 6, dat wordt doorhalen. Ik ga wel wat te eten zoeken op Centraal.”
‘De eerste trein gaat pas om 10 voor half 6, dat wordt doorhalen’
Het felle licht van de billboard boven Escape danst over de laatste studenten die de moed zoeken hun avond af te ronden. Een meisje kan haar fiets niet vinden terwijl een andere groep zich in de nachtbus wurmt. Een jongen wijst lachend naar een plas kots naast een boom. Het is maar goed dat ze morgen geen college hebben.