De trein die alle klimaatstakers van Utrecht naar Den Haag moet brengen, zit bomvol. Al eerder is aangekondigd dat het eindpunt niet meer op de Koekamp is, maar bij het Malieveld wegens de verwachte drukte. En die drukte is al te merken op het station. Mensen rennen langs de deuren om te kijken of ze ergens nog een plekje kunnen vinden. Als er echt niemand meer bij past begint de trein te rijden.
Hoewel het zuurstofgebrek steeds groter wordt en de ramen langzaam beslaan, zit de sfeer er goed in. Een paar meiden stellen zich aan elkaar voor, vragen naar elkaars studie en vertellen hoe blij ze zijn dat de trein zo vol zit. Af en toe schreeuwt iemand: “Hebben we er een beetje zin in?!” Het wordt beantwoord met luid gejuich. Eenmaal op Den Haag Centraal lopen mensen heen en weer met banners. In de drukte staat een kind te kijken naar haar banner: ‘Wij willen een coole toekomst!’
Climate justice!
Ergens op de Koekamp staat een groepje studenten van Green Office van de Vrije Universiteit. Rob Hubers (27), manager Green Office en masterstudent arbeids- en organisatiepsychologie en communicatiewetenschappen, stuurt foto’s en locatie-instructies via Whatsapp. Nog net voor de stoet begint te lopen, lukt het me hem te vinden. Langzaam beweegt de menigte zich naar het Binnenhof.
“Ik vind dat ik een verantwoordelijkheid draag om vandaag mee te lopen”, zegt Hubers. Hij draagt een bord met daarop de tekst ‘Students 4 Climate Action’. “Ik hou me dagelijks bezig met duurzaamheid, dan vind ik dat je dat ook mag laten zien door in actie te komen.” Hij pauzeert even als een jongen door een megafoon roept: “What do we want?” Mensen schreeuwen terug: “Climate justice!” “When do we want it?” roept hij. “NOW!” schreeuwt iedereen weer terug.
“We hebben een meeting gehad met de HvA en UvA en we hadden afgesproken om vandaag samen te lopen, maar konden elkaar uiteindelijk niet vinden”, vertelt Hubers verder. “We hebben van tevoren al een keer verzameld om banners te maken, met hulp van de timmerman van de VU, die ons van hout voorzag.” Hij vindt dat de VU op het gebied van duurzaamheid de goede kant opgaat. ‘De VU-campus zal in 2035 volledig aardgasvrij zijn, in combinatie met 100 procent duurzaam opgewekte energie’, staat op de website te lezen. “Maar het kan altijd beter”, vindt Hubers.
Trommels en banners
Om ons heen wordt er met veel bombarie geprotesteerd, maar de sfeer is gemoedelijk. Mensen trommelen en roepen klimaatleuzen door megafoons. Veel mensen hebben banners met originele teksten gemaakt. ‘The climate is changing, why aren’t we?’ ‘Make the planet great again.’ En: ‘Don’t be shellfish.’
Sarah Elkan (24) derdejaars psychologie en researchcoördinator bij Green Office heeft veel vrienden en klasgenoten overgehaald om mee te gaan vandaag. “Ik denk dat de klimaatstaking wel effect gaat hebben. Het is niet alleen in Nederland, maar wereldwijd, er is echt sprake van een wave.”
Hard gejoel
Ze stopt even, want door het gejoel is ze bijna niet te verstaan. De stoet klimaatstakers is aangekomen bij de Hofvijver. Aan de andere kant van de deze vijver bevindt zich het Binnenhof, het centrum van de politiek in Nederland, en de reden dat de klimaatmars in Den Haag is. De stakers vragen de regering namelijk een ambitieuzer klimaatbeleid op te stellen.
Elkan gaat verder als het geschreeuw wat afgezwakt is. “Ik denk dat duurzaam leven niet zo moeilijk hoeft te zijn. Onze ouders leerden er al over op school, dus wat dat betreft is het niet iets nieuws. Het is alleen erger geworden, waardoor wij nu moeten protesteren.” Ze wil dat de Nederlandse regering haar beloftes van het Parijs-akkoord gaat waarmaken. “Ze moeten verantwoordelijkheid nemen voor de dingen die ze beloven.”
Weinig tijd
Hannah Witt, een internationale student uit Duitsland en studiegenoot en vriendin van Sarah, vertelt gepassioneerd waarom ze meeloopt. “Er is niet veel tijd meer en dat de regering moet nu actie ondernemen. Ik loop mee voor onze toekomst, want die ziet er op dit moment niet zo rooskleurig uit.” Ze is actief bij Extinction Rebellion, een organisatie die wereldwijd door acties, zoals wegversperringen, aandacht probeert te trekken voor het klimaatprobleem. Ook is ze veganistisch en van plan nooit meer te vliegen. Het protesteren heeft ze niet van een vreemde: haar ouders organiseerden vroeger de vredesmarsen in de jaren tachtig. “Ik ben wel geboren met activisme, ja.”
Nadat de mars langs het Binnenhof is geweest, voegt ook John-Luca de Vries (24, tweedejaars masterstudent business in society aan VU en UvA) zich bij de groep. De campuscoördinator bij de Green Office is vanuit Amsterdam in 3,5 uur naar Den Haag gefietst. Hij probeert duurzaamheidsinitatieven op de VU-campus te realiseren, zoals de doos met lokale groenten en fruit die iedereen elke dinsdag kan halen. “Ik vind dat de regering klimaatverandering tegen moet gaan door grote bedrijven aan te pakken en meer te investeren in groene energie”, zegt hij.
Als de mars weer de Koekamp passeert, staan er verkeersregelaars om de stoet naar het Malieveld te leiden. Een deel neemt een afslag eerder naar het station. Met de spandoeken opgerold en gesprekken op gedempte toon is de trein terug naar Utrecht een heel stuk rustiger.