Masterstudent management, policy-analysis and entrepreneurship in health & life sciences Anne Lips geeft in het kader van het project Het Voorspel seksuele voorlichting op middelbare scholen. ‘We hebben het over seks als iets wat leuk is.’
Waarom geef je voorlichting aan scholieren?
Het idee achter het project Het Voorspel is dat het makkelijker is om over lastige dingen te praten als een vreemd gezicht voor de klas staat. Een student zou ook je grote broer of zus kunnen zijn, dat is echt een stap dichterbij dan de leraar biologie. Tijdens mijn bachelor gezondheidswetenschappen had ik veel colleges over hiv, die vond ik erg interessant. Daarom werd ik in het derde jaar van mijn studie lid van de werkgroep Seksuele gezondheid van IFMSA. Dan kom je automatisch bij Het voorspel terecht. Bij onze Amsterdamse afdeling geven we ongeveer zestig lessen per jaar.”
Studenten met een (bio)medische achtergrond geven bij het project Het Voorspel seksuele voorlichting aan middelbare scholieren. Dit is een initiatief van de werkgroep seksuele gezondheid en vrouwenrechten van IFMSA, een internationale medische studentenvereniging. De gedachte is dat pubers makkelijker over seks praten wanneer ze op een gelijkwaardige manier worden benaderd door iemand die zelf niet veel ouder is.
Dus jij staat met een banaan en een condoom voor gierende pubers?
“Nee, we staan zeker niet met een banaan voor de klas. De lessen gaan juist niet alleen over alle dingen waarvoor je bang moet zijn. Hele preken over soa’s en zwangerschap werken gewoon niet. We hebben het over seks als iets wat leuk is. We praten over wensen en grenzen. Daarnaast geven we ook diversiteitslessen. We gaan met scholieren in gesprek over het hele spectrum van diversiteit. Dat je je een man of een vrouw kunt voelen, maar dat er ook nog veel tussenin zit. We doen spelletjes, oefeningen en praten over hun ervaringen.”
Vind je dat niet ongemakkelijk? Als jonge vrouw voor een groep geinende pubers?
“Mijn eerste les op een praktijkschool ging over diversiteit. Voor een groep met 23 jongens en 2 meisjes van 14 en 15 jaar. Het is niet politiek correct om te zeggen, maar op het vwo zijn ze vaak nog niet seksueel actief en loop je minder het risico dat ze stoer doen over hun ervaringen. Of juist dat ze niet aan de les mee willen doen. Daar gebeurt het gewoon niet dat ze keihard naar elkaar gaan roepen van: o, vind jij dat lekker?
“Dus dit was meteen de zwaarste klas ooit. Maar het was juist ook een heel leuke les. Een van de jongens had al eerder openlijk in de klas verteld dat hij homo was. Daardoor was die klas zich veel meer bewust van het effect van bijvoorbeeld vervelende opmerkingen dan andere klassen.”
Ben jij nu ook de bron voor informatie voor de rest van je omgeving?
“Inderdaad van broertjes tot vriendinnen; ik krijg van iedereen veel vragen. Vooral over anticonceptie trouwens. Vaak heel technisch: wat moet ik doen als ik een keer de pil vergeten ben? Ook in de klassen. Daar geef ik altijd een doos rond waarin iedereen een papiertje met een vraag of opmerking moet doen. Het zijn leuke lessen om te geven. De leerlingen vinden het heel spannend. Ze hebben veel meer aandacht voor onze lessen dan voor een doorsnee biologieles.”
Je hebt ook een jaar als verzorgende in de ouderenzorg gewerkt. Zoek jij de lastige klussen op?
“Dat was eigenlijk toeval. Ik deed een bestuursjaar. Omdat dat heel intensief is, studeerde ik er niet naast. Dus zocht ik een bijbaantje. Vriendinnetjes deden dit werk ook, die hadden het me aangeraden. Via een uitzendbureau kreeg ik een korte opleiding. Daarna ging ik aan de slag op een gesloten afdeling van een verzorgingstehuis. Het viel me mee. Het zwaarst vond ik dat ik heel vroeg op moest staan. Ik werkte ook niet op een afdeling met de moeilijkste gevallen. Ik deed het met plezier en had ook veel interessante gesprekken met mensen. Ik heb veel respect gekregen voor mensen die dit fulltime doen.”