Sociale onveiligheid is duur: een voorval kan al snel tienduizenden euro’s of zelfs een paar ton kosten. Dat is een van de conclusies uit het KNAW-advies dat gisteren aan minister Dijkgraaf is overhandigd.
Drie voorbeelden heeft de commissie doorgerekend, van klein naar groot. Het eerste geval gaat over een promovendus die zich ziekmeldt wegens seksuele avances van de begeleider. De begeleider krijgt andere taken en coaching, de promovendus gaat na drie maanden weer aan het werk. De kosten van verloren arbeidstijd, vervanging, adviseurs enzovoorts lopen op tot ruim 29 duizend euro.
In de tweede casus duurt het allemaal zes maanden en gaat de promovendus weg. Dan komen de bedragen hoger uit, met bijna 100 duizend euro aan ontslagvergoeding en aanvulling op de ww-uitkering. Onder de streep staat zo’n 167 duizend euro.
De derde casus: ernstige MeToo-klachten van een universitair docent over een hoogleraar. De docent meldt zich ziek, de hoogleraar wordt op non-actief gesteld. Collega’s moeten allerlei taken en onderwijs overnemen. Er komt een onderzoek en de universiteit neemt na een jaar afscheid van de hoogleraar. De universitair docent gaat na 14 maanden weg. Ook de media-aandacht vraagt tijd en geld. Deze derde casus is het duurst: 292 duizend euro, vooral door de vervangingskosten, de ontslagvergoeding en de ww-aanvulling. De sommen zijn overigens exclusief de medische kosten en verzuimkosten.
Je kunt beter vooraf geld besteden aan preventie dan achteraf aan het afhandelen van de problemen, is het idee achter deze berekeningen.
Lees ook het interview met universiteitshoogleraar Naomi Ellemers, die namens de KNAW het advies aan de minister presenteerde.