Studenten uit veertien verschillende landen gingen op bezoek bij een boerderij onder de rook van Amsterdam. De koeien bleken internationaal geliefd. Een student wilde zelfs een kalfje mee naar huis nemen.
Zesentwintig koeien tegelijk melken? Zoiets hebben de meeste internationale studenten nog nooit gezien. We zijn op excursie bij boerderij Polderzicht van de familie Korrel, pal naast de A9, net buiten Ouderkerk aan de Amstel. De studenten volgen de Summerschool Feeding the billions, over duurzame voedselvoorziening voor de groeiende wereldbevolking. Ze komen uit veertien verschillende landen, onder meer Mexico, Indonesië, China, de Verenigde Staten, Oeganda, Finland, Australië, Spanje, Duitsland en Oostenrijk. Nederlandse studenten zijn er niet bij, hoewel die een volgend jaar ook zeer welkom zijn, vertelt Denyse Snelder, coördinator van de summerschool en onderzoeker op het gebied van voedselzekerheid en duurzame landbouw aan de VU.
Koeien zonder hek
“Wat doen jullie met het leer van de koe?” wil Justus Aisu uit Oeganda weten, “bij ons is de huid minstens zoveel waard als het vlees.” In Nederland gebeurt er niet zoveel met het leer, vertelt Richard Korrel, zoon van de familie. Hij runt de boerderij van 110 melkkoeien samen met zijn vader, zijn moeder en zijn vrouw.
Aisus familie is ook boer, vertelt hij. Zelf studeert hij landbouwwetenschap in Egypte, maar thuis helpt hij mee op de boerderij, die voornamelijk uit kippen bestaat. “Wij houden koeien in open stukken land, zonder hek eromheen. Er gaat een herder mee.” Dat is niet het enige dat anders is. In Oeganda moet je als boer ook rekening houden met ziektes die via het gras overgebracht worden. Daarom worden de koeien midden op de dag geweid. “Parasieten houden vooral van vochtig gras in de ochtend. Midden op de dag zijn ze er minder.”
Te warm
Aisu is niet de enige die een compleet andere wereld van boer zijn inbrengt. Elise Elizondo uit Florida vraagt of het boerenbedrijf met ‘cover crops’ werkt, gewassen die de bodem verbeteren en bijvoorbeeld een overschot aan fosfor (vanwege mest) kunnen binden. Boer Richard: “Ons gras ligt er al jaren. Als boer houden we het meest van Engels raaigras, want daar geven de koeien goede melk van. En langs de sloten laten we een variatie aan planten ontstaan, dat is goed voor de vogels. Maar we zaaien onze velden zeker niet elk jaar opnieuw in.” Een Chinese student wil weten waarom de Nederlandse melkproducten zo goed zijn. Boer Richard heeft daar niet echt een antwoord op. Later vertelt hij trouwens dat het deels met het Nederlandse klimaat te maken heeft: koeien doen het het best tussen de -5 en 15 graden. “Vandaag is het veel te warm. Dat merk je meteen in de melkproductie.”
In de stallen is Diana Elias niet bij de dieren weg te slaan. “O koe, ik houd van je!” probeert ze te vertellen aan een beest dat verschrikt door zoveel enthousiasme zijn kop terugtrekt. In Irak, waar Elias haar kindertijd doorbracht, hadden ze twee koeien, een handvol kippen en een haan, vertelt ze. Inmiddels woont ze allang in de Verenigde Staten in de stad en ze mist de dieren. Waarom ze naar Nederland kwam voor de summerschool? “Ik studeer criminologie en de week hiervoor was er een summerschool over internationale criminologie. Voor mijn eigen interesse doe ik deze summerschool erachteraan. Ik vind het fantastisch om hier te zijn, ik houd van Nederland en ik ben afgelopen weekend naar Duitsland geweest om mijn zus op te zoeken, die ik al tien jaar niet had gezien. Komend weekend ga ik mijn andere zus zien die ook in Duitsland woont.”
Melken in een uur
Iedereen wil op de foto met de dieren. Kalfjes worden geaaid, koeien krijgen handjes hooi. Elias wil een kalfje mee naar huis, zegt ze tegen boer Gerard, die er hartelijk om moet lachen. Even later legt hij uit hoe de melkcarrousel werkt: “Kijk, een koe komt daar binnen. Dan wordt er een melkstel onder haar uiers gehangen en krijgt ze voer in die blauwe bak. Vervolgens draait de machine verder en kan de volgende koe instappen. Vroeger deden we 2,5 uur per keer over het melken. Nu kan het in een uur.”
De familie Korrel geeft vaker rondleidingen. “Veel schoolkinderen uit Amsterdam komen hier een middagje op de boerderij kijken”, vertelt Richard. “En soms doen we feesten, of mensen komen hier vergaderen.” De boerderij is erop ingericht met een ontvangstruimte die ook een soort café is. De vrouwen doen de ontvangst van gasten en Richard en zijn vader runnen het boerderijgedeelte.
Selfies en filmpjes
In het land is het snikheet. De koeien zijn zelf al teruggelopen naar de stal. Ze kunnen kiezen of ze binnen of buiten willen zijn, een omheind pad leidt hun van de stal naar het juiste weiland.
“Vanochtend vroeg stonden ze een kilometer verderop”, vertelt boer Gerard. “Maar met zulk warm weer zijn ze snel weer binnen.”
Voor de studenten is het groene polderland vooral de aanleiding om selfies te maken en filmpjes voor op hun sociale media. Boer Richard moet grinniken om de geposeerde fotosessies in zijn weiland. “Dat heb je dan weer niet als je kinderen rondleidt, die rennen vooral achter elkaar aan”, lacht hij.