Hoe gaat het nu met je, na bijna twee jaar pandemie en vier lockdowns? Voor studenten zou het zelfs een derde lente op hun kamer worden. In deze tiendelige nieuwe serie vragen we hoe het medewerkers en studenten vergaat. Deel 1: Corrie Koning, gastvrouw.
Gastvrouw Corrie Koning: “Het is heerlijk dat we nu weer aan de slag kunnen en dat we langzaam terugkeren naar de normale situatie. Ik voel me weer energiek en heb eindelijk het gevoel dat ik iets kan betekenen voor anderen. We hebben er lang op zitten wachten, maar ik zou tegen iedereen willen zeggen: wees welkom!”
“Wij zijn als gastvrouwen en -heren de hele pandemie aanwezig geweest in de gebouwen, omdat wij een BHV-diploma hebben. Zo konden we de bedrijfshulpverleners die wegvielen opvangen. Omdat het zo rustig was, had ik alle tijd om nieuwe collega’s in te werken. En ik heb online trainingen gevolgd, zoals gesprekstechnieken en conflicthantering.”
Altijd met glimlach
“In het begin was de onwetendheid over corona erg lastig, maar ik denk dat iedereen dat zo heeft ervaren. Inmiddels sta ik er een stuk relaxter in: ik ben gevaccineerd en er is nu veel meer bekend over corona. Voor mij voelt de afstand tot de studenten en medewerkers niet meer zo groot. Ik durf weer wat meer.”
“In het begin van de pandemie stond ik er wel anders in. Toen er nog geen colleges waren en andere universiteiten dicht waren, kwamen er studenten uit Leiden en Utrecht naar de VU toe om te studeren. Dat vond ik lastig, want je wilt zo graag gastvrij zijn, maar gevoelsmatig zat ik er niet helemaal op te wachten. Hoe dan ook, ons bezoek en de studenten staan op de eerste plaats, dus corona of niet: wij staan ze met een glimlach te woord.”
“Ik kijk er ook heel erg naar uit dat alles weer normaal is en dat we niet meer moeilijk hoeven doen over regels, afstand houden en mondkapjes. Want op een fijne manier contact hebben met alle bezoekers van de VU, dat is ons uitgangspunt. We willen onze gastvrijheid weer kunnen bieden.”
Lees ook:
Pandemoe (2): Student Nathanael Korfker: ‘Leven we nog wel het goede leven?’ en Pandemoe (3) sportinstructeur Mickey Richards: ‘Ik was echt bang dat haar laatste uurtje geslagen had’ en Pandamn it: antropoloog Younes Saramifar.