De universitaire studentenraad en de ondernemingsraad hebben het college van bestuur vanmiddag tijdens een gezamenlijke vergadering de oren gewassen over De Verrekijker, die moet sluiten na een controversiële bijeenkomst van drie weken geleden.
Met name over de escalatie, vorige week, toen beveiligers en onderhoudswerkers in een onbewaakt moment probeerden de sloten van De Verrekijker te vervangen, was veel kritiek. “Vindt u dat nou handig?” wilde or-lid Eric-Jan Hartstra weten. Harde noten werden er ook gekraakt over de manier van communiceren. Ondernemingsraadvoorzitter Henk Olijhoek vond dat het college te onzichtbaar was gebleven. “Als de VU op zo’n manier in het nieuws is, is het belangrijk om als college een stap naar voren te doen”, aldus Olijhoek.
Marc Lamain, voorzitter van de studentenraad, wilde weten of er na het sluiten van De Verrekijker nog ruimte op de campus is voor dergelijke initiatieven. Volgens or-lid Dimitris Pavlopoulos geeft het college met de sluiting een boodschap af, namelijk dat bepaalde debatten aan de VU verboden zijn. Al eerder, zei Pavlopoulos, had de VU immers een stokje gestoken voor een debat over de Palestijnse kwestie omdat dat te eenzijdig zou zijn, terwijl volgens hem eenzijdige pro-Israëlische debatten wel waren toegestaan.
Moeilijke debatten
Maar volgens collegevoorzitter Mirjam van Praag wil de VU in geen geval het debat smoren. Integendeel, de VU wil een “proactieve rol” gaan spelen bij het organiseren van dergelijke “moeilijke” debatten, waarbij mensen met allerlei verschillende opvattingen “op respectvolle manier” met elkaar van gedachten kunnen wisselen. Collegelid Marjolein Jansen zei wel dat dit academische debatten zullen zijn. “We zijn hier niet om politiek te bedrijven”, aldus Jansen. Ook zou alles moeten plaatsvinden “binnen bepaalde spelregels”, waarbij het gaat om respect en openheid. “Zodat”, zei Van Praag, “dergelijke berichten en ook brieven zoals we die laatst van een aantal Joodse studenten hebben gekregen, niet meer tot de realiteit gaan behoren.”
Wat de escalatie betreft ging het college door het stof. “Dat is niet handig geweest”, zei Jansen. “Die escalatie had niet mogen gebeuren. Het is betreurenswaardig en voor niemand van de betrokkenen een plezierige ervaring geweest.” En Van Praag: “We zijn er niet blij mee. Hier gaan we een moment van reflectie over inbouwen.”
Mondelinge afspraken
Uit de beantwoording van de vragen van de or en de usr werd wel een beetje duidelijk wat er fout was gegaan tussen de VU en De Verrekijker. Dat er bijvoorbeeld onduidelijkheid is over welke afspraken er precies waren gemaakt, kwam doordat De Verrekijker een collectief van steeds andere mensen is die zich alleen bij hun voornaam laten noemen. “We hadden ook liever een contract afgesloten”, zei Jansen, “maar we gingen ervan uit dat we als volwassen mensen mondelinge afspraken met elkaar konden maken.”
Pavlopoulos, die samen met hoogleraar sociale antropologie Dimitris Dalakoglou betrokken was bij de escalatie, nam de zaak persoonlijk op. Met name in de ‘comments’ onder de berichtgeving op Advalvas werden, ook door VU-medewerkers, “stomme dingen” over hem en Dalakoglou gezegd, vond hij. “Wij werden weggezet als de Grieken tegen de VU.” Pavlopoulos is sowieso slecht te spreken over de “haat-comments uit bepaalde hoek” op Advalvas, die volgens hem “situaties veroorzaken.”
Geweld gebruikt
Ook vond hij dat het college ten onrechte suggereerde dat alle partijen bij de escalatie schuldig waren “Maar wat hebben Dalakoglou en ik dan fout gedaan? Hebben we geweld gebruikt? Hebben we gescholden?” Pavlopoulos tilt er zwaar aan dat zijn verklaringen en die van Dalakoglou in Advalvas in hetzelfde bericht volgens hem werden tegengesproken door de VU-woordvoerder.
Van Praag antwoordde dat het simpelweg niet mogelijk was om te spreken van schuld, aangezien elk van de betrokkenen een andere versie had van wat er was gebeurd. “Je wilt weten of ik je geloof of niet”, zei rector Vinod Subramaniam. “Jullie hebben bepaalde dingen ervaren, dat zijn jullie ervaringen en ik heb geen reden om daaraan te twijfelen.”
Uiteindelijk werd het ijs gebroken door or-lid Kees van der Kooi, die met humor vaststelde dat het toch geprivilegieerde mensen waren bij De Verrekijker, want terwijl hij en zijn collega’s steeds moeten zoeken naar een nieuwe flexwerkplek en zich te pas en te onpas moeten identificeren, bleken zij jarenlang de beschikking te hebben gehad over een vaste stek, en hoefden ze alleen hun voornaam prijs te geven.