In een universitair klimaat dat steeds vijandiger lijkt tegenover het vrije woord, gemarkeerd door zelfcensuur, indoctrinatie en een dominante cancelcultuur, werd het ons – een groep gedreven studenten – duidelijk dat er een dringende noodzaak was voor actie. Dit leidde tot de oprichting van de Vrijmoedige StudentenPartij (VSP) in maart vorig jaar. Met een boodschap die weerklank vond bij veel studenten, behaalden we twee zetels in de Universitaire Studentenraad (USR), een overwinning die het startsein was voor een grotere missie.
De weerstand tegen onze strijd werd al snel duidelijk tijdens een weekend van de studentenraad, waar een simpele begroeting – “hé meiden” – een lawine van controverse veroorzaakte. De reactie hierop was een onheilspellende indicatie van de uitdagingen die ons te wachten stonden: het lid van onze partij werd weggestuurd, want zijn aanwezigheid zou een gevoel van ‘sociale onveiligheid’ creëren.
Een vroege confrontatie met decaan Van Tulder legde het diepgewortelde probleem binnen de academische structuur bloot. Onze bezorgdheid over de eenzijdige behandeling van controversiële onderwerpen werd niet alleen genegeerd, maar ook belachelijk gemaakt. Dit was een duidelijk signaal dat onze oproep tot een evenwichtige benadering niet serieus werd genomen.
Ondanks deze tegenslagen probeerden we zelf het initiatief te nemen om een open dialoog over gender te faciliteren. Dit resulteerde in een enquête waarbij 75 procent van de respondenten aangaf slechts twee genders te erkennen. Deze uitkomst werd door sommigen als aanstootgevend beschouwd, met als gevolg dat we onze actie niet mochten voortzetten op de VU. Het werd duidelijk dat subjectieve gevoelens van een kleine minderheid prevaleerden boven alles.
Het journalistieke platform Ad Valvas, dat claimt onafhankelijk te zijn maar in werkelijkheid leunt op subsidies van de universiteit, speelt tevens een dubieuze rol. Zijn selectieve stilte en voorkeur voor minder belangrijke onderwerpen op kritieke momenten toonde een overduidelijk politieke kleur.
Ondanks deze tegenwerking heeft de VSP onmiskenbaar vooruitgang geboekt. We hebben onze invloed uitgebreid naar andere universiteiten, een hechte universitaire gemeenschap opgebouwd en de vrijheid van meningsuiting binnen de academische wereld in diverse gremia verdedigd. De overwegend positieve ontvangst van ons geluid moedigt ons aan om door te gaan, juist daar waar de universiteit tekortschiet.
De VSP blijft onverstoord doorgaan met het realiseren van onze missie. Als de universiteit haar rol niet vervult, staan wij er. De reacties van onze medestudenten bevestigen de noodzaak van een platform waar vrijheid van meningsuiting en academische diversiteit centraal staan. Wij zijn en blijven dat platform, ondanks elke hindernis op ons pad.