Mijn sokken hadden zich volgezogen. De gel prikte al in mijn ogen. Maar jij hebt het ook, dat verbitterde gevoel zodra het regenwater – als je dacht dat het allemaal niet erger kon – ook je onderbroek bereikt.
Jij hebt het ook, die momenten. Het snerpende gepiep van je wekker zeven uur ’s morgens. Een koude douche. De zure smaak van die gele bakjes huismerk-aioli of het begin van een lange werkdag. Die momenten waarop je lichaam zich vult met een diepgewortelde afkeer voor je erbarmelijke horigenbestaan.
Het zullen die momenten zijn waarop je aandachtig luistert naar de overhemdjes in je tijdlijn. Eén knoopje open, haartjes strak naar achteren en een Balinees strand als decor. Ze vragen verwijtend wat je nog doet in Nederland, met al haar bazen, buien en blauwe brieven. Het kan ook anders, zeggen de overhemdjes, doelend op zichzelf.
Tuurlijk, in de lucht van regenjassen en filterkoffie is het een aanlokkelijk verhaal: leven van een passief inkomen op een ligbedje in Ibiza met als voornaamste kopzorg welke cocktail de volgende is. Elke dag feesten in de Ushuaia zonder het zelf te hoeven paaien, wie wil dan nog terug?
Vooruit, het lukt. Je volgt alle adviezen van de Insta-overhemdjes op en voor je het weet woon je op een tropisch eiland. Geld te over, dus je hoeft niet meer te werken. Ook voor alle huishoudelijke wissewasjes huur je iemand in. Jouw leven draait om dure flessen, dure kleding en dure feestjes. Een gematigd zeeklimaat is je niet gematigd genoeg, dus Nederland komt jouw kant maar op. Je wordt een overhemdje. Is dat wat je wilt?
Als je vroeger een bui had, dan vroegen je ouders het telkens weer; je bent toch niet van suiker? Die oer-Hollandse stortregen, je kunt het hebben. Net als je baas, je huur of de winterschoonmaak. Je bent niet van suiker, je kunt het hebben. Zolang je je niet overgeeft aan de mierzoete voogdij van een sugardaddy tenminste. Dan ben je vanzelf zo versuikerd dat je je door geen bittere tegenslag meer heen kunt bijten.
Mijn onderbroek is nog steeds nat als ik met huisgenoten naar de reallifesoap van Gordon zit te kijken (zonder context is dit een merkwaardige zin). We zien het leven van een stinkend rijke zanger in het zonnige Dubai. Op die schimmelige bank, te midden van wat halfvolle kratten Dors en een lekkende keukenkraan, ben ik even heel erg gelukkig. Het is droog.
Dus dans, dans in de regen. Doe je mond open en proef de druppel op je tong. Bitterzoet, is het niet?