Manoeuvrerend met mijn bakje salade of restjes avondeten van de vorige dag probeer ik met één hand nog snel wat e-mails te beantwoorden en tegelijkertijd te voorkomen dat mijn lunch op het toetsenbord belandt. Dat lukt niet altijd, moet ik helaas toegeven.
Deels zijn mijn armzalige lunchgewoontes bittere noodzaak vanwege de hoge werkdruk. Op de meeste dagen rijgen de besprekingen, colleges en vergaderingen zich aaneen, waardoor er geen tijd is om fatsoenlijke aandacht aan mijn eten te geven. Ik ben zeker niet de enige met dat probleem. Sommige collega’s halen hun middagvoer in de kantine en verorberen de maaltijd op de terugtocht naar hun kantoor. Buitengewoon efficiënt qua tijd, maar het helpt zeker niet om even tot rust te komen zodat je er de rest van de dag weer tegenaan kunt.
Onderzoeken laten onomstotelijk zien dat medewerkers het meeste baat hebben bij een middagpauze buiten in het groen. En dat is meteen een tweede reden voor het ongezonde lunchgedrag: er nauwelijks een groene plek te vinden waar VU-medewerkers hun pauze kunnen houden.
In vroeger jaren lunchten we met z’n allen in het groene hofje aan de achterkant van het W&N-gebouw; helaas, dat is nu een afvaldepot. Dat leuke tentje in de schoolwerktuinen? Moest opgedoekt worden voor een parkeerplaats. En het einde van de hortus – Botanische Tuin Zuidas – staat al gepland: ook die moet verdwijnen voor meer beton.
Binnenkort verhuis ik naar het O|2 gebouw, daar is de situatie al helemaal stuitend. Voor het hele gebouw staan er welgeteld twee picknickbankjes in de berm van de weg. Bij gebrek aan beter gaan medewerkers dan maar op de stoep voor het gebouw zitten met hun lunch. Het lijkt soms wel een A12-protestdemonstratie, zoveel zittende medewerkers. En dat terwijl O|2 een balkon heeft met de potentie voor een fantastische daktuin. Wat bomen en planten aanbrengen, bankjes neerzetten: klaar voor een gezondere lunch!
Voorlopig ga ik mijn nieuwe werkkamer maar opleuken met een hoop planten, kan ik achter mijn computer toch van een groene lunch genieten.
Wat ik nog het meeste mis is het vijvertje met het stukje wilde natuur eromheen, bankjes, eendjes, vogeltjes, konijntjes waar je in een kwartiertje door groen omgeven weer helemaal tot rust kon komen. Of het kleine schiereilandje tussen de VU en de Buitenveldertse Laan. Plekken waar je je echt even helemaal alleen kon voelen. De groene plekken rondom de VU zijn verdwenen. Daarvoor in de plaats hebben we nu nog meer gebouwen (maar nog steeds te weinig plek). En om rust te vinden zijn er mindfulness trainingen, de week van de werkstress en programma’s voor welzijn en werkdrukverlaging. Allemaal dingen die je moet dóen, ipv dingen die je kunt láten. Ik hoorde onlangs dat er op de oude plek van the basket een mini bos wordt geplant. Daar verwacht is dus veel van. Mag er ook een vijver bij? En appelbomen?