Deze zomer kwam ons boek De nieuwe minderheid uit. Interviews verschenen in NRC, Trouw en Het Parool en in de Vlaamse dagbladen De Morgen en Nieuwsblad. We noemen in ons boek mensen zonder migratieachtergrond ‘de vergeten groep’ in het integratiedebat. Veertig jaar lang ging het over de integratie van migranten, hun kinderen en – ondertussen – hun kleinkinderen. Dat was ook logisch in een situatie waarin kleine migrantengroepen moesten integreren in de grote meerderheidsgroep. In De nieuwe minderheid stellen we dat in de huidige superdiverse steden dit idee achterhaald is en dat voor een geslaagde praktijk van het samenleven ook mensen zonder migratieachtergrond aan zet zijn. De reacties op sociale media waren zeer divers en soms ook fel.
De belangrijkste ondertoon van de negatieve reacties is het verhaal van verlies. Verlies van de dominantie van de eigen cultuur, het verlies van de Nederlandse bakker en slager en het verlies van je thuis voelen in je buurt. Het zijn invoelbare emoties. En het zijn emoties waar politiek rechts winst uit haalt. Politiek links kijkt als reactie op deze emoties vaak weg. Dat lijkt mij geen goed idee. Ik zeg: laten we kijken wat het verhaal van verlies de mensen in de dagelijkse praktijk biedt. Krijgen zij hierdoor hun Nederlandse bakker terug of hun thuisgevoel in de buurt?
Ons onderzoek laat zien dat het jezelf verdrinken in het idee van verlies vooral een spiraal van negatieve gevoelens oplevert. Een dagelijkse confrontatie met een wereld die volgens het verhaal van verlies alleen maar om afwijzing vraagt.
Het blijkt in de praktijk geen aantrekkelijk perspectief, ook niet voor de groep die niet staat te juichen bij de multiculturele samenleving. Mensen willen in de dagelijkse praktijk gewoonweg goed contact met hun buren, ook met buren met een migratieachtergrond, een praatje in de buurtwinkel en dat hun kinderen op straat met elkaar spelen.
Uit ons onderzoek blijkt dat ook een groot deel van deze mensen in de praktijk toch kiest voor de winst van het samenleven en niet voor het zich terugtrekken in het verlies.