“Het is een mooi idee: met verkiezingen zouden de leden van de opleidingscommissies meer rouleren. Maar eerlijk gezegd zijn wij al blij als we alle zetels gevuld krijgen”, zegt docent farmaceutische wetenschappen Marco Siderius tijdens een bijeenkomst over de knelpunten van de nieuwe opleidingscommissies.
Verkiezingen voor opleidingscommissies zijn iets nieuws om over na te denken. Sinds de Wet versterking bestuurskracht vorig jaar inging, hebben de olc’s instemmingsrecht op onderdelen van het onderwijs- en examenreglement (OER). Dat maakt ze tot een officieel medezeggenschapsorgaan, waarvoor in principe verkiezingen gehouden moeten worden, ‘tenzij anders bepaald’.
Cv-booster
Maar dat is voor veel olc’s nog een stap te ver. “Bij economie is lid zijn van de olc misschien een cv-booster en staan studenten in de rij, maar bij scheikunde geldt dat niet”, aldus Siderius. Ook lang niet alle docenten ambiëren een olc-lidmaatschap, waardoor docent-leden soms wel tien jaar in de commissie zitten, terwijl twee keer een termijn van drie jaar eigenlijk het maximum is.
Een aantal kwaliteitszorgmedewerkers van de dienst Student- en Onderwijszaken zucht bij alleen al het idee van verkiezingen voor alle meer dan honderd olc’s die de VU rijk is. Nee, die verkiezingen nog even laten voor wat ze zijn, dat lijkt iedereen wel te zien zitten.
Feedback van de groep
Maar dat neemt niet weg dat er ook voordelen aan zouden zitten. Door verkiezingen zouden de olc-leden, zowel studenten als docenten, meer doordrongen zijn van het feit dat zij een hele groep representeren.
De achterban betrekken is nu niet per se vanzelfsprekend. Bij scheikunde en farmaceutische wetenschappen organiseren de studenten panels aan het eind van elke periode om feedback te krijgen van de studenten. Bij wiskunde doen ze dat aan het eind van het semester. Maar bij veel opleidingen gebeurt zoiets niet.
Laat van start
Nog een knelpunt: hoe krijg je de olc representatief samengesteld? Eerstejaars bachelors en masters arriveren in september op de VU, dus dan kun je pas beginnen met leden te werven voor die groep. Dat stagneert de boel enorm, waardoor de olc soms pas in januari van start kan gaan.
Het is dan bijna onmogelijk om nog het advies van Martine Pol van de Onderwijsinspectie, die ook aanwezig is, te volgen om te beginnen met een soort heidag en van tevoren te bepalen wat je speerpunten voor dit jaar gaan zijn en wat je bijvoorbeeld aan de OER zou willen veranderen. De concept-OER ligt dan al bijna op je bord.
Geen vakevaluaties
Zo komen er allerlei problemen voorbij waar de olc’s op de VU mee worstelen. Die hebben lang niet allemaal te maken met de nieuwe wet, maar bestaan soms al jaren of komen voort uit andere veranderingen, zoals het toenemende Engelstalige onderwijsaanbod. Welke OER is bijvoorbeeld leidend, de Engelstalige of de Nederlandstalige?
Ook kampen sommige olc’s met informatiegebrek. Ze krijgen bijvoorbeeld de vakevaluaties niet. Of er komt geen input van het faculteitsbestuur over de plannen voor de lange termijn, waardoor het soms moeilijk is besluiten te nemen.
Barbecue
Wat dat betreft lijken de adviezen van de Onderwijsinspectie soms erg ver van de realiteit af te staan. Een barbecue aan het eind van het jaar voor alle studenten om te peilen wat zij willen dat er volgend jaar aangepakt wordt? Klinkt leuk, maar wie gaat dat organiseren? De secretaresses zijn weg gereorganiseerd en docenten hebben het al zo druk.
Een jaarverslag met daarin de behaalde resultaten en de punten die zijn blijven liggen, als geheugen van de olc? Een van de aanwezige docenten maakt ze wel en stuurt ze rond, maar denkt niet dat iemand ze leest. “Geef toe, jaarverslagen zijn toch van een verpletterende saaiheid.”