Afgelopen vrijdag verscheen de dichtbundel En ze leefde nog met daarin 27 gedichten van VU-student filosofie Mare Groen. Het is haar poëziedebuut.
Eigenlijk had Mare Groen niets met poëzie toen ze in 2014 op de Uitmarkt langs een stand liep waar de schrijfcursus Words van productiehuis Nowhere werd aangeboden. “Schrijven en taal vond ik toen al leuk, maar gedichten zeiden me weinig. Die associeerde ik met J.C. Bloem. Dat moest ik lezen op de middelbare school. Ik begreep er niet veel van. ‘Waar gaat dit over?’ vroeg ik me af.”
De cursus sprak haar erg aan, juist omdat er geen hoge drempel was. “Ervaring was namelijk niet nodig, alleen liefde voor taal en woorden.” Zodoende belandde ze bij Poetry Circle, waar ze deelnam aan workshops in schrijven en performen.
Shuffle
Steeds als ik iets verder lijk, maar eigenlijk nog steeds
mezelf kwijt ben, en ik door de tijd niet méér ben gaan
geloven dat met de tijd alles goed komt, later als je ouder
bent, wijzer misschien, maar zelfs wanneer je ouder bent
en wijzer, dat je het dan alsnog niet weet.
Waarom vallen kennis en kunde nog steeds niet samen?
Waarom wordt het steeds moeilijker een goed mens te zijn?
Waarom is het niet langer genoeg om vergeten fietslampjes
uit te doen? Je moeder een kus te geven.
Waarom het steeds opnieuw begint.
Waarom dat leuk blijft zijn.
Waarom we blijven drinken.
Waarom we boterhammen blijven smeren. Eten.
Waarom we blijven vinden. Zoeken.
Waarom we handen in mouwen blijven steken.
Verlegen zijn en blijven.
Waarom we blijven niet begrijpen.
Mare Groen
Betekenis van dingen
Ook Derek Otte en Manu van Kersbergen kwamen langs om workshops te verzorgen. In 2015 richtten die samen uitgeverij Rorschach op. Ze vroegen de groep om bij hun uitgeverij te debuteren. Dat leverde de bundel En ze leefde nog op, met ook gedichten van Roziena Salihu, Charlotte de Raad, Zeinab el Bouni, Maaike Boumans en Sandy Bosmans.
“Poetry Circle richt zich op spoken word. Het is dus breder dan alleen gedichten schrijven. Het gaat over voordragen van zelfgeschreven teksten in een performance. De woorden komen dan los van het papier,” legt Groen uit. Dat uiteindelijk zes vrouwen publiceerden van het groepje, dat nog steeds optreedt, is volgens haar toeval. “Meestal zitten er juist meer mannen bij Poetry Circle dan vrouwen.”
In haar gedichten zit geen echt overkoepelend thema, beaamt Groen. Nu ja, bezig zijn met taal en schrijven is wat haar drijft. “Ik wil de betekenis van dingen begrijpen en schrijven helpt daarbij”, legt ze uit. Niet vreemd dat ze nu de master Filosofie van Cultuur van Bestuur aan de VU volgt.
Zwarte Piet
“Dat is trouwens een van de weinige Nederlandstalige masters die nog bestaan. Daarom heb ik onder andere voor die master gekozen. Hiervoor studeerde ik vier jaar lang alleen maar in het Engels. Colleges krijgen en opdrachten maken in het Nederlands helpen me met het aanscherpen van mijn Nederlands.”
Maar schrijven en taal zijn bij haar geen bezigheden op zich. “Ik geef om de dingen waarover ik schrijf. De wereld om me heen is me dierbaar en mijn omgeving wil ik beter begrijpen en doorgronden. Dat is mijn engagement.”
Haar engagement bestaat niet uit woorden alleen. Vorig jaar en dit jaar demonstreerde ze tegen de racistische karikatuur van Zwarte Piet. “Toen ik in Amsterdam aan het University College ging studeren besefte ik voor het eerst dat ik uit een elitaire omgeving kom. Sindsdien probeer ik meer vraagtekens te zetten bij mijn alledaagse vanzelfsprekendheden. Ik hou ervan om na te denken over hoe we nadenken.”
Tentamens halen
En gaat ze door met dichten? “Met schrijven in ieder geval wel. Ik heb nu ook een paar artikelen gepubliceerd bij bijvoorbeeld Hard//Hoofd, Exposed en deFusie. Daar wil ik mee doorgaan, maar ik moet ook mijn tentamens halen. En de poëzie zal me nooit helemaal loslaten. Of er ooit nog een tweede bundel komt? Wie weet.”
Uitgeverijrorschach €18,95