Na zes jaar hard werken moet de gelauwerde docent Loek van der Kallen in januari op zoek naar ander werk. De reden: hij doet geen onderzoek naast zijn onderwijstaken.
Docent milieu en gezondheid Loek van der Kallen is kalm, maar zijn verbolgenheid zindert onder de oppervlakte. Zes jaar lang heeft hij zich drie slagen in de rondte gewerkt, steeds werd hem een vaste aanstelling beloofd, maar die belofte werd nooit ingelost. Nu heeft hij te horen gekregen dat hij in januari moet vertrekken.
Van der Kallen, afgestudeerd aan de UvA, begon in 2009 aan de VU als aio aan de afdeling Moleculaire en cellulaire neurobiologie, in 2014 werd hij aangenomen als juniordocent. Hij gaf in totaal zeker elf cursussen, waaronder een cursus studie- en loopbaanbegeleiding. Hij werd ook coördinator van die cursussen en begon, naast eerstejaarsvakken, ook tweede- en derdejaarsvakken te geven.
Van der Kallen: “Mijn beoordelingen waren steeds goed en in 2016 heb ik een prijs gewonnen, de KnowVU-award voor het beste onderwijsidee aan de VU.” Dat idee gaat over het inzichtelijk maken van beroepsperspectieven voor de bachelor- en masterstudenten.
“Ik heb mijn best gedaan om mezelf onmisbaar te maken”, aldus Van der Kallen. “En het leek te werken: steeds werd gezegd dat ik kon blijven. Maar half oktober hoorde ik opeens dat dit niet zo was.”
Waardering voor onderwijs blijft tekortschieten
De reden dat Van der Kallen uiteindelijk geen vast contract krijgt, is dat hij geen onderzoek doet naast zijn onderwijstaken. De faculteit Bètawetenschappen stelt sinds een paar jaar de harde eis dat iedereen zijn tijd moet verdelen tussen onderzoek én onderwijs, de zogeheten tweebenigheid.
Van der Kallen vindt dat dit indruist tegen alles wat er aan de VU gezegd is over de tekortschietende waardering voor het onderwijs. “Het Raamwerk Onderwijsprestaties, een VU-document uit 2015 en het Handboek Onderwijskwaliteit – Personeelsbeleid benadrukken dat het onderwijs beter gewaardeerd moet worden”, zegt Van der Kallen.
Ook het concept-instellingsplan van de VU, met de strategie voor de komende vijf jaar, besteedt veel aandacht aan een nieuwe manier van waarderen, die medewerkers niet langer alleen op hun publicaties en citaties afrekent, maar ook op de kwaliteit van hun onderwijs. Een medewerker hoeft van de VU niet én een goede onderzoeker én een goede docent met leiderschapskwaliteiten en maatschappelijke impact te zijn; het gaat om teams van medewerkers die elkaar op die vlakken aanvullen. Dat staat althans in het concept-instellingsplan.
Storm van verontwaardiging
En er is nog iets anders: Van der Kallen heeft zichzelf écht onmisbaar gemaakt. “Doordat we pas op het laatste moment te horen kregen dat we het tijdelijke contract van Van der Kallen niet mogen verlengen, is er inderdaad paniek op de afdeling ontstaan”, beaamt hoogleraar neurofysiologie Huib Mansvelder, tevens opleidingsdirecteur van de opleiding gezondheid & leven. “Het is moeilijk om in anderhalve maand tijd een nieuwe coördinator te vinden. We zijn nu met man en macht bezig een geschikte opvolger te zoeken.”
Daar is Guus Schreiber, decaan van de bètafaculteit, ook onaangenaam door getroffen: “Ik heb begrepen dat Van der Kallen een uitstekende docent is, maar dat het onderwijs op een afdeling afhankelijk is van één persoon, dat kan echt niet. Dat is een situatie die we zo niet hadden moeten laten ontstaan.”
Desalniettemin heeft het nieuws van Van der Kallens vertrek een storm van verontwaardiging gewekt op de afdeling Milieu & Gezondheid. Collega’s zijn voor hem in de pen geklommen: ‘In onze ogen zijn juist mensen met hart voor onderwijs belangrijk voor de opleidingen, en niet mensen die het geven van onderwijs er een beetje bij doen’, schrijft een van hen aan Ad Valvas.
Lees de rest van dit artikel in de nieuwe Ad Valvas.