Geschiedenisstudent Gerrit Boomsma (27) [de middelste, rechts van de kist] werkt naast zijn studie als kistdrager bij Ferentes. Sinds een half jaar mag hij zich voorman noemen. Het dragen van de kist is nog wel de primaire taak, maar daarnaast is hij het eerste aanspreekpunt en verantwoordelijk voor de vier of zes man die de kist dragen. Het is zijn taak de juiste commando’s te geven en te zorgen dat alles soepel verloopt bij het dragen van de kist. Ook verricht hij nog wat kleinere taken, zoals het plaatsen van de kaarsen en bloemen.
Boomsma kwam via zijn studentenvereniging in contact met Ferentes en werkt er ruim drie jaar. Naast de flexibele werktijden betaalt het ook nog eens goed. Hij werkt gemiddeld tien uur per week en verdient als voorman € 11,50 per uur. Als gewone kistdrager was dit € 9,50 per uur. Het vervoer van het kantoor naar de locatie van de uitvaart wordt vergoed.
Fysiek
Volgens Boomsma is niet iedereen geschikt voor het werk als kistdrager: “Hiermee bedoel ik niet zozeer de emotionele kant van het werk, maar dat je lang achter elkaar geconcentreerd moet kunnen zijn.” Boomsma heeft voor de baan moeten solliciteren en kreeg een proefperiode van een maand. De vereisten zijn dat je fysiek sterk genoeg moet zijn en dat je een lengte hebt van tussen de 1,80 en 1,95 meter. Daarom zijn kistdragers meestal mannen. Vrouwelijke studenten worden vaak ingezet als gastvrouw, degene die gasten ontvangt en hen de garderobe wijst.
In de plooi
Het werk als kistdrager vindt Boomsma mooi. “Je ondersteunt de familie en vrienden van de overledene door de uitvaart zo goed mogelijk te laten verlopen, alles moet gaan naar hun wens. Maar het is ook een soort toneelstukje.” Van een kistdrager wordt verwacht dat hij het decorum kan bewaren. “Ik heb zelf geen band met de overledene en de betrokkenen, dus in zekere zin is het: je gezicht in de plooi houden en doen wat ervan je verwacht wordt.” Zijn werk vindt hij alleen zwaar wanneer de overledene erg jong is. “Dat vind ik lastiger omdat de betrokkenen dan meestal veel emotioneler zijn en de sfeer meer beladen is.”
Boomsma is door zijn werk niet zozeer anders gaan denken over het leven of de dood. “Iedereen gaat een keer dood en een begrafenis hoort daar nou eenmaal bij als ritueel”, reageert hij nuchter. Hoewel hij soms in werkkleding op college verschijnt, heeft zijn werk weinig emotionele invloed op zijn dagelijkse leven. Hij wordt er niet door belast en kan na een uitvaart zijn werk ook snel weer loslaten. Familie en vrienden van Boomsma vinden het vooral interessant dat hij dit doet. Vrouwen vragen hem vaak of hij het niet moeilijk vindt om te doen. Nee dus.