De vierjarige dochter van Chiel van der Veen, universitair docent onderwijswetenschappen, is gefrustreerd. Zij wil ook schoolwerk, zoals haar oudere zus van zeven. Met kleurplaten komen Van der Veen en zijn vrouw niet meer weg. Ze wil het echte werk: leren lezen en rekenen. Van der Veen: “Ze heeft wel wat opdrachten van school, maar dat zijn ook voornamelijk dingen die je samen moet doen. En ze vindt die opdrachten al snel saai.”
Boos en opstandig
Zijn jongste dochter heeft bovendien de pech dat er aan het pleintje waar ze wonen, in Bos en Lommer, weinig kinderen van haar leeftijd zijn. “De oudste loopt de hele dag in en uit bij andere kinderen, daar hebben we weinig omkijken naar, maar zij heeft minder vrienden van haar leeftijd in de buurt.”, vertelt Van der Veen, “het hele gedoe maakt haar soms boos en opstandig.”
Elke dag is een puzzel voor Van der Veen en zijn vrouw die als docent in het middelbaar onderwijs werkt. De drie dagen dat zijn vrouw lesgeeft, zit ze een groot deel van de dag achter Teams. Daarnaast is zijn vrouw bezig een eigen bedrijf op te zetten. Van der Veen noemt het pittig. Hij is vermoeider dan anders. En hij krijgt minder werk gedaan.
Sinds kort gaan de kinderen op donderdag en vrijdag naar de noodopvang. “Het ging niet meer anders”, zegt hij. Zijn vrouw heeft als docent bovendien een essentieel beroep. Op die twee dagen kunnen ze nu allebei in elk geval doorwerken tot drie uur. Daarnaast zit Van der Veen ongeveer één dag per week op de VU om rustig te kunnen werken. “Ik heb telkens het gevoel dat ik achterloop. Ik kan gewoon minder uren maken in deze tijd. Maar ik probeer het te accepteren.”
Geen congressen
Hij begeleidt veel docenten uit het basis- en middelbaar onderwijs die een master doen aan de VU. Voor deze mensen een stage vinden, is momenteel bijna ondoenlijk. “Dat moet ook allemaal online, het is een heel gepuzzel om dat te regelen. Maar we hebben plekken gevonden, bij een onderwijsuitgeverij bijvoorbeeld. Natuurlijk is het niet hetzelfde als echt meelopen, maar het kan even niet anders.”
‘De belangrijkste gesprekken heb ik tijdens borrels en etentjes. Dat gaat gewoon niet online’
Ook online college geven vindt Van der Veen minder leuk. “Ik mis de interactie met studenten en de samenwerking met collega’s.” En met online congressen is hij helemaal gestopt: “Voor mij werkt het niet. De belangrijkste gesprekken heb ik altijd tijdens borrels en etentjes. Dat gaat gewoon niet online.”
Van der Veen heeft vijf promovendi, van wie er nu twee net terug van zwangerschapsverlof zijn. Anderen zijn net begonnen of hadden hun data net verzameld. Er was maar één pilotstudie met studenten die moest worden afgeblazen. En hij zou een gastonderzoeker uit Gent begeleiden die onderzoek kwam doen naar interactief voorlezen op basisscholen. “We hebben de dataverzameling uitgesteld en werken nu met bestaande datasets.”
Gezond blijven
Om deze tijd goed door te komen, probeert Van der Veen op te letten dat hij genoeg beweegt en genoeg rust neemt. “In de avonden probeer ik minder te werken en meer te ontspannen.” En hij doet zijn boodschappen soms in een supermarkt verderop, zodat hij verder moet wandelen. Ook doet hij mee aan online bewegingsprogramma’s, zoals het 30 day-yogaprogramma van de Amerikaanse Youtube-docent Adriene Mishler in januari. “En ik probeer gezond te eten. Dat lukt meestal wel, maar soms sluipt het erin om ’s avonds nog te snacken bijvoorbeeld.”
Dit is de laatste aflevering in de serie over thuiswerken met kinderen in de scholenlockdown.
> Lees ook:
Aflevering 1: ‘Hoe ga ik het regelen als de lockdown wordt verlengd?’
Aflevering 2: ‘Inmiddels heb ik wat meer tijd voor mijn eigen werk’
Aflevering 3: ‘Ik accepteer nu dat het allemaal een beetje half gebeurt’
Aflevering 4: ‘Als ik ‘s ochtends vroeg ga wandelen, ben ik een stuk beter te genieten’