Lievens kwam twee jaar geleden na zijn proefschrift in Leuven naar de Vrije Universiteit. Zijn hoofdvak is staatsrecht en daarnaast doceert hij nog enkele andere vakken. Zo laat hij bij Street Law studenten workshops geven op middelbare scholen, bootsen zijn studenten bij ‘het Studentenparlement’ een parlementair debat na tussen studenten van verschillende universiteiten, en geeft hij bij Human Rights and Diversity les over hoe de overheid moet omgaan met diversiteit in de samenleving.
Studenten zeiden over jou dat je een taai vak als staatsrecht dynamisch en interessant maakt door interactieve presentaties en fysieke opdrachten. Hoe ziet dat eruit?
“Dat klinkt een beetje alsof ik een bootcamp organiseer, hè. Het risico is dat studenten in een passieve luisterhouding worden geduwd. Ze leren meer als ze actief met de stof aan de slag gaan. In plaats van dat ze vanaf de zijlijn als een sponsje dingen opnemen, maak ik ze deel van de actie. Toen het bijvoorbeeld ging over de voor- en nadelen van het referendum, wilde ik hen die punten niet droog opleggen. Via een debat heb ik ze aangespoord zelf na te denken en met elkaar in discussie te gaan.”
Deze prijs is een duidelijke blijk van waardering van je studenten. Mis je dat gevoel soms, nu alles online is?
“Het gevoel van waardering mis ik niet per se, je hebt nog steeds contact met je studenten. Maar alles staat wel op een lager pitje. Colleges opnemen werkt minder fijn dan live lesgeven. In een collegezaal zie je direct of studenten het begrijpen, en of je grappen grappig zijn of niet.”
‘Waar ik me vooral zorgen om maak zijn de eerstejaars’
Hoe probeer je dan toch dat contact te houden?
“Tijdens lessen werk ik met break-out rooms en laat ik studenten in hetzelfde Google Docs-bestand werken. Als je ze alleen in een break-out room plaatst, zijn ze de eerste drie minuten bezig met herinneren wat de vragen waren. Nu maken ze notities of plaatsen ze prenten in kaders. Zo werken ze echt samen in wisselende groepjes.”
“Net zoals na een fysiek college, blijven studenten nog wel eens hangen om wat te vragen. Maar waar ik me vooral zorgen om maak zijn de eerstejaars. Zij hebben nog geen kans gehad om vrienden te maken op de campus. De universiteit moet ook een thuis worden voor studenten, dat je onderdeel wordt van de VU-familie. Dat lukt ons nu niet helemaal ben ik bang.”
Heeft jouw ervaring als student je gevormd als docent? Miste je zelf misschien dingen die jij studenten nu bewust over wilt brengen?
“Dat vind ik een delicate vraag. Het heeft veel met onderwijscultuur te maken. In België is het anders georganiseerd, daar hebben ze meer hoorcolleges. De VU heeft meer werkgroepen en kleinschalige contactmomenten. Ook onder docenten gebeurt veel in teams. In Leuven was het onderwijs ook heel goed, maar daar had iedereen een beetje zijn eigen eiland.”
“Daar sta ik niet negatief tegenover, het is gewoon anders. Ik ben zonder twijfel veel bezig met het speciaal maken van mijn lessen. De afgelopen twee weken heb ik veel tijd gestoken in het maken van een puzzel over historisch-juridische bronnen. In plaats van een vraag-antwoord toetsing, gaan studenten zelf aan de slag om de puzzel op te lossen en de bronnen zo te analyseren.”
Je prijs bestaat uit 4000 euro en een beeldje. Weet je al wat je daarmee gaat doen?
“Voorlopig mag ik nog niet naar de VU en ik heb geen idee hoe het beeldje eruitziet, maar ik zou het graag in mijn onderwijsomgeving plaatsen. En ik weet nog niet precies wat ik mág doen met het geld, maar ik heb wel al twee mogelijke ideeën. Het zou kunnen gaan naar specifieke apparatuur zoals microfoons en camera’s. Docenten zouden dat dan kunnen lenen voor het opnemen van hun lessen. Het zou mooi zijn als dat toegankelijker werd.”
‘Het lijkt me nuttig om twaalfjarigen bewust te maken van hun positie in de samenleving’
“Het andere concept is een community service learning-project met de werktitel ‘Ik word 12’. Studenten geven dan workshops aan twaalfjarige Amsterdammers. Samen gaan ze na wat er verandert in het leven van een twaalfjarige met vragen als: Mag je kiezen waar je woont als je ouders scheiden? Mag je zelf beslissen welke kleding je draagt? Studenten kunnen daar dan juridisch advies over geven. De wereld zit vol met recht. Het lijkt me nuttig om twaalfjarigen bewust te maken van hun positie in de samenleving.”
Wordt je prijs nog een beetje gevierd?
“Daar heeft corona wel een stokje voor gestoken. Ik heb met mijn ouders gebeld, die zitten in België. Mijn broer is net voor de tweede keer vader geworden dus mijn familie viert dubbel feest, maar allemaal in hun eigen huis en ver verwijderd van elkaar. Gelukkig heb ik het borrelpakket nog.”