Er is veel afleiding, met een kleuter en een peuter, stelt Laura Janssen, communicatiemedewerker bij de bètafaculteit. “We hebben ons kantoor op zolder, dus we kunnen ons goed afzonderen. Maar af en toe komt er toch een kind de trap op. Dan is er een speelgoedje kwijt of iets anders.”
Janssens zoon wordt deze maand 5 en haar dochter is half december 3 geworden. Ze had dus al een mammadag, op maandag, en haar man een pappadag, op woensdag, en was al gewend aan de hele dag met de kinderen bezig zijn. Maar nu de oudste niet meer naar school kan en wel werkjes moet doen, is het wel even zoeken naar een ritme.
Korte spanningsboog
“Elke dag leest de juf voor via Google Meet. Dat geeft onze dag structuur. Ik geef mijn zoontje dan ook wat fruit, dan lukt het meestal net om hem op z’n stoel te houden tot het boek uit is.” Dat videobellen is behoorlijk lastig voor kleuters, merkt ze. “Je ziet andere kinderen ook zitten wippen of opstaan of gapen. De spanningsboog is kort.”
Met de opdrachten die haar kleuter krijgt, moeten Janssen en haar man helpen: voorlezen wat de bedoeling is en vervolgens zorgen dat het ook daadwerkelijk af komt. “In de eerste lockdown ging hij net naar school en was hij nog niet leerplichtig. Toen gingen we vrij ontspannen om met het opdrachtenpakket van de week. Maar nu hij bijna 5 is, willen we wel dat het af is.”
‘We hebben in de eerste lockdown al afgesproken dat we niet werken met de kinderen erbij’
Dat is nog weleens een dingetje. “Een aantal taken staat op een platform waarop ook spelletjes staan. Na één of twee opdrachtjes zegt mijn zoontje dan: En nu ga ik een spelletje doen. Dan moet ik wel even aandringen: Ik wil echt dat je dit eerst maakt.” Ondertussen vindt ook de peuter al dat schoolwerk bere-interessant, dus die heeft in week 2 al haar eigen pakketje kleurplaten en knipsels gekregen.
Janssen en haar man verdelen de dagen, al is Janssen meer met de kinderen. “Ik werk minder uren en mijn man heeft een leidinggevende functie en kan daardoor geen uren achter elkaar afwezig zijn. Vaak zijn we om en om een paar uurtjes aan het werk. We hebben in de eerste lockdown al afgesproken dat we niet werken met de kinderen erbij. Dat is niet te doen.”
Accepteren
Maar deze lockdown verschilt wel van de eerste, vindt ze. “In het voorjaar had ik stress over dat mijn werk af moest. In de avonduren en de weekenden werkten we allebei door. Maar dat hielden we niet vol toen het langer duurde dan een paar weken. Nu ben ik wat meer gelaten. Ik accepteer dat het allemaal een beetje half gebeurt: school en werk. Het helpt ook dat het vaccineren is begonnen. Er is een eind in zicht en tot die tijd doe ik wat ik kan. Gelukkig hebben mijn collega’s van alles opgevangen, die zijn echt super life saving.”
Wat ook een beetje lucht schept, is de noodopvang. Haar dochter gaat daar twee dagen in de week de hele dag naartoe en haar zoon gaat op die dagen naar de bso. Dus in ieder geval op die middagen heeft Janssen haar handen vrij. En op donderdag passen de grootouders op.
Het maakt dat het soms wel lastig is om een vaste structuur aan te houden. “Vaste buitenspeelmomenten vinden lukt nog niet zo. Maar wat we wél doen, is op weekdagen direct na het opstaan kleren aantrekken, en in het weekend mogen ze wat langer in pyjama. Dat is ook anders aan deze lockdown. Eerst hadden ze kerstvakantie en hoefden ze niks, en toen opeens begon school weer, maar we zijn nog steeds allemaal thuis. Leg dat maar eens uit aan een kleuter.”
> Lees ook:
Aflevering 1: ‘Hoe ga ik het regelen als de lockdown wordt verlengd?’
Aflevering 2: ‘Inmiddels heb ik wat meer tijd voor mijn eigen werk’