Toen ik in de vroege lockdown begon als junior redacteur bij Ad Valvas, was het een extra uitdaging om toenadering te zoeken. Op mensen afstappen voor een reportage kon niet, een korte vraag aan collega’s moest via de telefoon. Maar ik ben er de charme ook van gaan inzien. Nu dingen niet zomaar spontaan kunnen, plannen mensen bewuster tijd voor elkaar in. Elke vorm van contact is nu welkom, en dat merk je terug in de gesprekken die je voert. De volgende drie artikelen die ik dit jaar schreef, zijn me het meest bijgebleven.
1) ‘Als ik iemand leuk vind, heb ik schijt aan de regels’
Het kan soms moeilijk zijn studenten te vinden die hun verhaal willen doen. Het zou dan kunnen dat het onderwerp dat je voor ogen had toch niet zo onder hen speelt. Maar met dit onderwerp wist ik: ze zitten ertussen. Zij die ondanks de anderhalvemetermaatregel tóch een manier vonden om seks te hebben. En ze waren er, maar wilden wel alleen anoniem hun escapades delen. De een vertelde – eerst schoorvoetend – over zijn eerste keer telefoonseks. De ander ging noodgedwongen samenwonen met haar vriend. De plotselinge twijfel die ze daardoor aan haar relatie kreeg, deelde ze met me alsof we vriendinnen waren. Het voelde weer even alsof ik in de kroeg stond.
https://www.advalvas.vu.nl/verhalen/als-ik-iemand-leuk-vind-heb-ik-schijt-aan-de-regels
2) ‘Jij bent echt een blauw persoon’
Bij leeftijdsgenoten om me heen kwam dit onderwerp vaak ter sprake. Ze moesten ze bij sollicitatiegesprekken afleggen of kregen op een date de vraag tot welk type ze behoorden. Anderen gebruikten ze als houvast om zichzelf psychologisch te kunnen duiden: persoonlijkheidstesten. Welke kleur ben jij? Wat is je enneagramtype? Welke van de zestien persoonlijkheden heb je?
Ook ik ben meer dan eens gezwicht voor de snelle online tests. Ik vroeg een hoogleraar psychologie waarom ze nog zo populair zijn, en vooral of je iets aan ze hebt. Hij maakte korte metten met deze ‘vragenlijsten’. Ze zouden slechts een kleine stap voorbij horoscopen zijn. Meer dan zelfreflectie en jezelf ergens in kunnen herkennen, valt er volgens hem niet uit te halen. Echt de houding van een type 5.
https://www.advalvas.vu.nl/verhalen/jij-bent-echt-een-blauw-persoon
3) ‘Ik wil in het rijtje staan met je tandarts en je psycholoog’
Dit zei de stand-updominee die ik in het voorjaar sprak. Na vijftien jaar als gemeentepredikant te hebben gewerkt, besloot hij een andere invulling aan het vak te geven. Voor comedy vond hij zichzelf niet grappig genoeg, maar de stand-upvorm daarvan sprak hem wel aan. Door af te wijken van de vaste zondagen en evenementen te organiseren met bepaalde thema’s, hoopte hij meer in te kunnen spelen op de onderwerpen van deze tijd. Die wens kwam deels doordat hij als student het gevoel had niet met problemen bij dominees terecht te kunnen, die waren ontoegankelijk. Zonder mijn rol als journalist had ik hem waarschijnlijk niet snel ontmoet, hij komt uit een wereld waar ik weinig vanaf weet. En dat is meteen ook wat ik zo leuk vind aan dit werk. Je stapt uit je bubbel, vindt onverwachte overeenkomsten en leert van elkaar. Bijvoorbeeld dat niemand zichzelf kan doorgronden – daar zijn de dominee en de hoogleraar psychologie het ook over eens.
https://www.advalvas.vu.nl/verhalen/ik-wil-het-rijtje-staan-met-je-tandarts-en-je-coach