Oké, alle kaarten op tafel: hoe hoog is jouw studieschuld inmiddels?
“Die begin ik gelukkig nu pas op te bouwen. Ik startte met mijn studie als laatste basisbeurs-generatie. Anders had ik op dit moment waarschijnlijk al een schuld gehad van 10.000 à 20.000 euro. Nu ik ben begonnen met mijn masters economics en filosofie van bestuur en cultuur, begint ook voor mij de teller te lopen.”
De petitie #nietmijnschuld keert zich tegen het leenstelstel en is een initiatief van FNV Young & United en LSVB. De actievoerders eisen de terugkeer van de basisbeurs, compensatie voor studenten die onder het leenstelsel vallen en extra geld voor het onderwijs. Veel lokale studentenorganisaties, waaronder de SRVU en de VU-studentenraad, ondersteunen de beweging. Meer info op nietmijnschuld.nl
Je behoort dus eigenlijk tot de gelukkige generatie. Waarom maak je je dan toch hard voor #nietmijnschuld?
“Ik zou het nogal hypocriet vinden om me er niet voor in te zetten omdat ik zelf nog geen schuld heb. Juist ik weet wat een verschil het maakt om met een basisbeurs te studeren. Het werd een verwarrende situatie toen ik wat studievertraging opliep: ik kreeg klasgenoten die onder het nieuwe systeem vielen. Ik hoefde me niet druk te maken over een torenhoge lening, zij wel.”
Zo’n studieschuld los je toch gewoon rustig weer af?
“Zo makkelijk is het niet. Eén op de vier studenten studeert op dit moment af met een schuld van meer dan 40.000 euro. Die zijn de komende 35 jaar bezig met aflossen. Daarnaast heeft het invloed op je hypotheekaanvraag en kun je geen huis kopen. Deze generatie studenten wordt de eerste die het slechter heeft dan haar ouders. Juist nu we in de tweede economische crisis van mijn korte leven zitten, is het zaak om te investeren in de toekomst.”
Tijd voor actie dus. Hoe pakken jullie dat aan?
“Het is een combinatie van actievoeren en lobbyen. De acties zijn ludiek en moeten de aandacht trekken. Zo hebben we massaal Tikkies gestuurd naar Mark Rutte en zijn we tijdens de opening van dit collegejaar naar het DUO-hoofdkantoor gegaan. Dat hebben we omgedoopt tot Ministerie van Schuld, inclusief locatie op Google Maps. Bewustwording onder studenten is heel belangrijk. Ik probeer zoveel mogelijk met studenten te praten, onder meer op intromarkten. Een groot deel blijkt niet te weten wat ze misloopt, kent de basisbeurs niet.”
En heb je het idee dat de acties effect hebben?
“Het leeft nu aanzienlijk meer onder studenten dan een jaar geleden. Ze zijn allang niet meer overtuigd van de oude leugen van ‘investeren in jezelf’, ze weten dat het anders kan. Onze online petitie is op dit moment al bijna 40.000 keer ondertekend. Maar alleen daarmee redden we het niet. Het is belangrijk dat studenten daadwerkelijk in actie komen. Ook in de politiek hebben we veel bereikt: een Kamermeerderheid is inmiddels tegen het leenstelsel. Nu is het zaak te zorgen dat de basisbeurs wordt opgenomen in de partijprogramma’s en ook tijdens de formaties op tafel komt.”
Ondertussen ben je ook nog verkozen tot voorzitter van SRVU. Wat staat daar op de agenda?
“We zijn nog bezig met het beleidsplan voor komend jaar, maar gaan sowieso geluid maken voor fysiek onderwijs. De middelbare scholen zijn helemaal open, Schiphol is helemaal open, maar de universiteiten blijven achter. Bizar, daarmee kunnen we niet akkoord gaan. Online is veel mogelijk, maar ook veel niet. Je mist het fysieke contact, de spontaniteit. Ik heb me ingeschreven voor de VU, niet voor een LOI-opleiding.”
Je bent duidelijk niet iemand die zijn kop in het zand steekt. Zie je een politieke toekomst voor jezelf?
“Ik zou graag invloed blijven uitoefenen. Dat kan natuurlijk ook via allerlei maatschappelijke organen. Lang wilde ik economiedocent worden, maar des te meer ik me bewust werd van de politiek, des te belangrijker ik het vond om mijn stem te laten horen. Als de wereld perfect is, ga ik misschien iets anders doen.”