Diversiteit staat nogal in de belangstelling. Als je positief bent ingesteld zou je zelfs kunnen zeggen dat het goed gaat met de diversiteit. Dat is een wat rare formulering, want diversiteit gaat over verschillen tussen mensen en die individuele variatie in allerlei zichtbare en onzichtbare eigenschappen was er natuurlijk altijd al. Wat goed gaat is dat uitsluiting op basis van die verschillen afneemt en dat diversiteit op steeds meer plekken omarmd wordt.
Ook op de VU. Zij heeft een van de meest cultureel diverse studentenpopulaties in Nederland. De fier wapperende regenboogvlag voor het hoofdgebouw maakt duidelijk dat diversiteit in seksuele geaardheid en gender welkom is. Er zijn streefcijfers voor het percentage vrouwelijke hoogleraren, en die worden ook gehaald. Het votum is gewijzigd in een formulering die ook inclusief is voor niet-gelovigen. Hoera dus voor inclusiviteit.
Als je minder positief bent ingesteld, kun je je ook zorgen maken over de diversiteit. Diversiteit omvat meer dan alleen geslacht, huidskleur, en gender. Neurodiversiteit bijvoorbeeld, dat zijn verschillen in de werkwijze van ons brein werkt en die uiten zich in een andere manier van denken en leren. Bij uitstek belangrijk voor onderzoek en onderwijs, want neurodiversiteit is een rijke bron van out-of-the-boxdenken, creativiteit en alternatieve perspectieven. Die andere manier van denken betekent vaak ook dat neurodiverse wetenschappers niet aan allerlei (sociale) normen voldoen.
Wetenschappelijke loopbaanpaden zijn tegenwoordig zo dichtgetimmerd met team science, maatschappelijke impact en communicatieve vaardigheden, dat voor briljante buitenbeentjes in ons systeem geen plek meer is. Topwetenschappers met autisme die hun onderzoek niet flitsend kunnen presenteren? Helaas, geen persoonlijke beurs. Heb je als inspirerende docent met adhd moeite om te plannen? Dan word je ten onrechte weggezet als lui of slordig. Wat er overblijft is een smalle selectie van medewerkers die dezelfde werk- en denkwijze hebben. Kort door de bocht: wetenschappers zijn eenheidsworst geworden.
Dat is slecht voor de diversiteit, voor de wetenschap en voor de studenten. We willen ook een spicy salami of een slimme knakworst op de werkvloer. En misschien kan iemand een vlag ontwerpen als symbool voor neurodiversiteit? Hopelijk kan die in de toekomst trots naast de regenboogvlag gehesen worden.
Als mede oprichter van Netwerk DIT (Diversiteit Inclusiviteit en Toegankelijkheid) kan ik melden dat dit netwerk zich al jaren sterk maakt voor een bredere aanpak bij het begrip diversiteit. Mensen mensen een beperking (al dan niet verborgen, zoals bij neurodivergentie) vallen vaak buiten de scope van het beleid omdat ze vaak soecifieke belid nodig hebben (maatwerk. one size does not fit all)
Maw: wij onderschrijven bovenstaand bericht.