‘Beware of your VUture’, zo kunnen ze ‘Meet your VUture’ bij Psychologie en Pedagogiek net zo goed noemen. Nog voordat hun studie is begonnen krijgen de eerstejaars er al ingehamerd dat hun loopbaansucces voor een groot deel van henzelf afhangt, en dat het nu al begint.
“Het is heel moeilijk om een postdoctoraalopleiding binnen te komen”, waarschuwt studiecoördinator Anne-marie van Meerveld. Zo’n vervolgopleiding is wel vaak nodig voor psychologen en pedagogen die in de praktijk willen gaan werken met patiënten. “Straks ben je elkaars concurrenten. Dus je moet goede cijfers halen en loop binnen bij de docenten. Maak jezelf bekend.”
Steeds afgewezen
Om de studenten te inspireren zijn er twee alumni uitgenodigd die vertellen wat ze doen en hoe ze in hun baan zijn terechtgekomen. Frans Jonker is klinisch neuropsycholoog bij een behandelcentrum voor mensen met hersenletsel en psychiatrische problemen. Met een pijlenschema toont hij dat hij toch is terechtgekomen waar hij wilde, in de neurologie/psychiatrie, ondanks dat hij steeds werd afgewezen voor studies en banen die hij het liefste wilde.
Zijn tip is dan ook: luister naar wat bij je hoort, hoe ingewikkeld de rocky road ook gaat worden. En drink niet te veel, want dan gaan je hersenfuncties achteruit. Wat hij illustreert met twee hersenscans van een 15-jarige jongen die alleen een paar keer alcohol gedronken heeft en een die regelmatig drinkt.
Forse verslaving
Oud-student Sigrid Aaij haalt in haar praatje de waarschuwing van Jonker weer onderuit. Als psycholoog in de verslavingszorg weet ze als geen ander dat bang maken niet helpt om gedrag te veranderen. Zelf gebruikt ze cognitieve gedragstherapie en motiverende gesprekken. Naar boven halen wat de problemen en de verslaving veroorzaakt, vindt ze het boeiendste van haar werk. En bovendien valt er bij jongeren ten minste nog echt wat aan te doen.
Genoeg meegemaakt
Na een uur gaan alle studenten in hun mentorgroepjes uiteen om elkaar en zichzelf beter te leren kennen. Wat bepaalde je studiekeuze? Wat is karakteristiek voor jou en waarom? In een van de groepjes blijkt al snel dat heel wat eerstejaars genoeg hebben meegemaakt. Een broer met gedragsproblemen na een overdosis cocaïne, een knoeperd van een dyslexiestoornis, een vader die een zedendelict heeft gepleegd, op je vijfde naar de kinderpsycholoog.
Iedereen houdt het droog, maar het is wel duidelijk dat het verleden doorspeelt in het heden, dat op zichzelf al veel aandacht eist met een nieuwe studie en voor sommigen een nieuwe woonplaats. De toekomst is dan nog wel heel ver weg.