De 134-jarige VU herdacht vanmiddag tijdens de dies haar overledenen van het afgelopen jaar. Tijdens het tonen van hun namen las de dichteres Hester Knibbe een speciaal hiervoor geschreven gedicht voor:
Bestemming
Ze glipten ons onder de armen
door hun laatste zon achterna.
We wilden nog vragen: wat zie je daar dan
en is het een licht of een zwart?
Maar een glasharde stilte beving hen
sloot hun mond hun lichaam af.
We moesten het doen zonder
hun oogopslag. We moesten het doen zonder
hun hartklop en voetstap. We moesten
het doen met de kou die over ze lag.
Maar wij houden ze vast, zeggen hun naam
overleggen soms met ze: hoe zou je dit, wat
denk je van dat, voeren nog
over hun graf heen een innig debat
met hun sluimer. Zo hebben ze inspraak
een grondtoon die bijdraagt en we luisteren
met ons scherpzinnigste oor om hun ruis
te horen, te duiden: dit maken we
samen zo’n beetje nog af en volgen
vervolgens onze bestemming.