De VU gaat meer mensen een vaste baan geven. Dit belooft collegelid Bernadette Langius na de vaak gehoorde klacht dat de universiteiten te veel werken met tijdelijke aanstellingen. Langius is het deels met die klacht eens.
“Het klopt dat het aantal mensen met een tijdelijke aanstelling de afgelopen jaren is toegenomen. Daar zijn verschillende redenen voor. Maar we hebben in de nieuwe cao voor een aantal wetenschappelijke functies afgesproken dat er een robuuste vaste kern van medewerkers komt”, zegt Langius.
Flexibele schil
Over hoe groot de zogeheten flexibele schil is, doen verschillende cijfers de ronde. “Voor de universiteit als geheel staat dat gewoon in het jaarverslag. Van het wetenschappelijke personeel, exclusief de promovendi, had in 2010 58 procent een vaste aanstelling en drie jaar later 51 procent. Daarnaast hebben we voor de invulling van de cao-afspraak recentelijk een nulmeting uitgevoerd. In de nieuwe cao staat als landelijk streven dat hooguit 22 procent van de hoogleraren, universitair (hoofd)docenten en docenten een tijdelijk contract mag hebben in 2016. Binnen de VU is dat momenteel 31 procent. We gaan kijken waar we de vaste kern moeten vergroten. En ook naar het soort banen. Gaat het om onderwijs en is er een structurele financiering mogelijk? Of gaat het om gesubsidieerde onderzoeksprojecten met een beperkte looptijd?”
Niet voor ondersteunend personeel
Directeur HRM, Arbo & Milieu, Anneriek de Heer, vult aan dat de afspraak in de nieuwe cao dus niet gaat om bijvoorbeeld ondersteunend personeel. Ook wijst ze erop dat de afspraak zich beperkt tot tijdelijke contracten van maximaal vier jaar. Het blijft mogelijk om wetenschappelijk personeel, bijvoorbeeld tenure-trackers, (jonge academici die voor zo’n vijf jaar een aanstelling krijgen om zich te bewijzen) eenmalig een langjarig tijdelijk contract te geven. “In de vorige cao was dat beperkt tot een periode van maximaal zes jaar. Nu staat daar geen maximum meer voor. Dus je kunt iemand zelfs een tijdelijk contract voor tien jaar geven. Of dat gewenst is, is een andere vraag”, aldus De Heer.
Bij de mensen met ondersteunende taken is het aantal tijdelijke aanstellingen de afgelopen jaren nog meer toegenomen. Van 17 procent in 2010 naar 32 procent in 2014. “Daar is bewust voor gekozen omdat we in een grote reorganisatie zaten. Die is nu bijna afgerond. Ik verwacht dan ook dat weer meer mensen een vast contract zullen krijgen”, aldus Langius.
Kwaliteit
Langius is het in hoofdlijn eens met de stellingname van onder meer de ondernemingsraad dat voor structureel werk mensen een vaste aanstelling horen te hebben. “Dat komt de kwaliteit van het onderwijs en onderzoek ten goede. Maar dan moeten we wel bepalen wat de echt structurele taken zijn en of we dat financieel over meerdere jaren kunnen waarmaken. Het is nu eenmaal de realiteit dat de universiteiten steeds minder geld uit de eerste geldstroom krijgen en de rest moeten verdienen met tijdelijke projectsubsidies. Daar moet je in je personeelsbeleid rekening mee houden.
Win-winsituatie
De Heer wijst erop dat niet alle tijdelijke contracten nadelig zijn voor de betrokkenen. “Er zijn afdelingen die jonge academici een contract voor een paar jaar geven voor bijvoorbeeld onderwijs en begeleiding van studenten. Dat past goed bij de behoefte aan intensief en kleinschalig onderwijs. En het geeft die mensen de mogelijkheid werkervaring op te doen. Dat lijkt mij een win-winsituatie die je niet zo maar overboord moet gooien.”
Tijdelijke projecten
Er is ook regelmatig discussie over de inhuur van externen, waar de VU miljoenen euro’s per jaar aan uitgeeft, vaak meer dan begroot. Dat is een ander verhaal volgens Langius: “De discussie over deze specifieke inhuur van externen gaat echt over tijdelijke projecten, zoals vernieuwing van de campus of nieuwe ict-systemen. We hebben afspraken gemaakt welke werkzaamheden daaronder vallen. En we hebben de ondernemingsraad een overzicht gestuurd waaraan we het geld voor inhuur van externen in 2013 hebben besteed.”