Het valt geschiedenisdocent Norah Karrouche op dat Nederlanders haar tegenwoordig allemaal aanduiden als “Vlaams”, terwijl ze tien jaar geleden nog gewoon “Belg” zeiden.
“Maar door het nationalisme van het Vlaams Belang en de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) zijn Nederlanders zich opeens heel bewust van het verschil tussen een Waal en een Vlaming”, zegt Karrouche. “En nou heb ik wel een bepaald, duidelijk beeld bij begrippen als “Vlaamse literatuur” en “Vlaams platteland”, maar ik voel me vooral Belg. En dat iedereen me nu Vlaming noemt, is een aanslag die de N-VA op mijn identiteit heeft gepleegd.”
Haar moeder is een autochtone Belg, haar vader komt uit Marokko, vandaar haar Marokkaanse achternaam. Haar vader, vertelt ze, heeft nog gevoetbald met de vader van de Belgische stervoetballer Marouane Fellaini, die in het WK opkomt voor het Belgische nationale elftal. “Op hun blote voeten, in de straten van Tanger.”
Marokkaans
Ze ziet er niet nadrukkelijk Marokkaans uit, al heeft ze donker haar en donkerbruine ogen. “In Griekenland denken ze dat ik Grieks ben, in Frankrijk dat ik Frans ben, ik kan overal voor doorgaan.” Maar haar achternaam verraadt natuurlijk alles. Docenten op school waren daardoor verbaasd dat ze wilde gaan studeren. Een Belgische hoogleraar maakte eens een opmerking over een tekst van haar, en meende dat ze een bepaalde vorm niet zou hebben gebruikt als Nederlands haar moedertaal zou zijn geweest. “Maar Nederlands ís mijn moedertaal”, antwoordde ze verbijsterd.
“Dat incident heeft me heel erg aangegrepen”, zegt ze. “Toen ben ik Arabisch gaan studeren.” Begin twintig was ze toen. “Ik had me nooit Marokkaan gevoeld, had er nooit bij stilgestaan, tot dat specifieke moment.”
In de nieuwe Advalvas, een zeer speciaal zomernummer dat helemaal in het teken staat van de VU-Belgen, vertelt Karrouche over haar Vlaamsheid, haar Marokkaansheid en hoe vernederlandst ze al is, want ze zegt gewoon koelkast in plaats van frigo.