‘What about me’ heet de kunstexpositie die nu te zien is in de receptieruimte bij de aula. Beknopt als die is – er hangen zeven werken van evenzoveel kunstenaars of collectieven – is de expositie ook veelzijdig. Filosofisch, ontroerend, aangrijpend, provocatief en geestig.
Zo speelt Willem Populier een treiterig spelletje met de criteria waaraan paspoortfoto’s moeten voldoen in ‘Rejected Identities’. Twintig van de 39 foto’s die er hangen zijn ook daadwerkelijk afgewezen.
De Joods-Surinaamse Sarah Blokland heeft een massa informatie gestopt in een servies waarop foto’s zijn afgedrukt van familieleden en het collectief Get Me heeft bebaarde moslims en bebaarde hipsters van kleding laten verwisselen en gefotografeerd, wat droog-komische portretten oplevert.
Risk Hazekamp heeft zich als witte man vermomd en zich laten fotograferen op dezelfde plekken in het zuiden van de VS waar 60 jaar eerder de witte journalist Howard Griffin undercover ging als zwarte man voor zijn boek Black Like Me. ‘Solitary Fruit’ heet haar project, wat een verwijzing zal zijn naar het lied ‘Strange Fruit’ van Billie Holiday.
Onmogelijke criteria
Het bevreemdendst vind ik zelf een video-installatie van de eeneiige tweeling L.A. Raeven, die in een advertentie om vrouwelijke modellen vroeg die aan onmogelijke criteria moesten voldoen en de vrouwen die daar toch weer op reageerden ontwierp aan een wreed psychologisch experiment.
“Kunst zoekt de grenzen op”, zegt curator van VU Art Wende Wallert erover. Ze hoopt met de tentoonstelling studenten aan te spreken “die in deze fase van hun leven erg met hun identiteit bezig zijn.” Wallert denkt dat het onderwerp tevens urgent is aan een universiteit die inclusief wil zijn.
In juli hoopt ze een symposium rond What About Me te organiseren, waarop wetenschappers uit verschillende disciplines iets over identiteit zullen zeggen. “Ik wil kunst en wetenschap graag samenbrengen, omdat kunst gaat om de ervaring, en wetenschap om het objectieveren en verklaren van de wereld. Samen brengen ze ons kennis en inzicht over wie we zijn.”
Niet toegankelijk
Wallert is niet heel gelukkig met ruimte die ze krijgt voor de expositie. De werken staan en hangen in de gangen om de aula heen, die ook als receptieruimte dient en niet toegankelijk is voor publiek als er een receptie gehouden wordt. “Daardoor is het moeilijk voor me om groepen van buiten, bijvoorbeeld scholieren, uit te nodigen om de exposities te bezichtigen”, aldus Wallert.
Ze hoopt in de toekomst te mogen exposeren in het nieuwe NU-gebouw, waarin ook cultuurcentrum Griffioen zijn intrek zal nemen.