“Neem nou het kruispunt hier voor de VU. Dat is chaos. Je kunt bijna niet oversteken zonder dat je de verkeersregels schendt. Ik wil me graag af en toe terugtrekken uit de drukte”, vertelt een eerstejaars over zijn motivatie om vandaag de workshop ‘Hoe vind je rust in de stad’ te volgen tijdens de introductiedagen.
Twaalf eerstejaars hebben het zaaltje, diep verstopt in de Filosofenhof, uiteindelijk gevonden. “Een uur is wel wat kort om echt rust te brengen in je leven”, tempert workshopleider Maarten Vogelaar van De Kwekerij de verwachtingen. Hij vertelt kort iets over bewuste rust, over stresshormonen en dat een voortdurende stroom van social-mediaberichten ertoe leidt dat je lichaam nooit in de ruststand komt. Bewuste rust is iets anders dan een beetje Netflixen, stelt Vogelaar, omdat je jezelf dan nog steeds blootstelt aan allerlei prikkels. Rust is een actieve handeling. En rust heeft voor Vogelaar intrinsieke waarde en is niet alleen een middel om te herstellen en daarna zo snel mogelijk weer door te gaan.
Geen simkaart
Zijn collega Ruben Hoekstra houdt een ouderwetse Nokia-telefoon omhoog. Sinds hij geen smartphone meer heeft, leest hij boeken in de trein, of praat hij met andere reizigers, of hij kijkt uit het raam. Ooit checkte hij ook vele keren op een dag zijn social-media, maar hij is ermee opgehouden. Zijn vrienden weten inmiddels dat ze hem moeten bellen, niet appen. En dat ze op een sms niet meteen antwoord krijgen.
“Mis je dan niet van alles?”, vraagt een meisje. “Ja, soms wel”, zegt Hoekstra. “Dan zie ik bijvoorbeeld pas na een week dat mijn neef een nieuw huis heeft. En feliciteer ik hem dan alsnog.” Hij heeft nog wel een smartphone, maar daar zit geen simkaart in. Eens in de zoveel tijd bekijkt hij zijn berichten via de wifi.
Egoïstische keuze
“Ik zou wel minder op mijn telefoon willen zitten, maar ik denk dat mijn vrienden het niet echt leuk zouden vinden als ik niet meer reageer”, zegt het meisje.
“Het is een beetje een egoïstische keuze van mij”, zegt Hoekstra. “Ik bescherm mijn eigen rust en daarmee dwing ik mijn vrienden om me te bellen als ze me nodig hebben. En als ik zin heb om iemand te spreken, bel ik ook. Dat is hartstikke leuk, dan spreek je iemand tenminste echt.”
Het is tijd voor een korte meditatie – letten op de ademhaling, want een rustige ademhaling maakt je ontspannen – en daarna volgt een rondje met beloftes aan onszelf: “Als ik het weer eens te druk heb, beloof ik mezelf om muziek te gaan maken”, zegt iemand. “Om een avond vrij te nemen”, zegt iemand anders. “Om nog eens terug te denken aan deze workshop”, zegt een derde. En dan is het alweer tijd voor het volgende programmaonderdeel.