Na twee jaar stopt de geldstroom naar VU Pride vanuit het onderwijsministerie. In afwachting van financiering vanuit de universiteit organiseerde het lhbti+-netwerk van de VU een benefietmarkt om hun evenementen te kunnen blijven betalen. Een reportage.
Door de lucht van debatcentrum 3D zoeft iets groens. “We have customers, behave!” roept organisator Channa Mackenbach. Van de ene kant van de ruimte naar de andere zijn VU Pride-leden gillend van het lachen een gehaakte erwt aan het overgooien. Ze overstemmen het trio dat in de hoek gitaar speelt en meezingt. De sfeer is uitgelaten: een uur na start is er al 300 euro opgehaald. “Het is bijna kerst, mensen hebben cadeaus nodig”, zegt Nika, die bij de ingang VU Pride-stickers uitdeelt op donderdagmiddag 1 december.
“All the gays are gone”, zegt hun partner Ada vanachter hun verzameling gekleide sieradenbakjes. Hen verwijst naar de uitgestalde oorbellen op de tafel daarnaast die in alle kleuren van de Progress Pride-vlag komen. Wel nog te koop zijn onder andere de zwart-geel-witte oorbellen voor non-binaire personen en roze-geel-blauw voor panseksuelen. Organisator Mackenbach: “Ik had verwacht dat die inmiddels wel uitverkocht zouden zijn, er zijn best veel panseksuele mensen.”
Al vaak genoeg dapper
Op de kraampjes rond de overgooiers is meer zelfgemaakte koopwaar van VU Pride-leden uitgestald. Zo zijn geborduurde voornaamwoordbordjes te koop, beenwarmers, armbandjes, vegan brownies, gehaakte ‘octopussies’ voor aan je sleutelhanger. Achter een van de tafels wordt nog druk gebreid. Tomàs, student PPE, presenteert de koopwaar die hij deelt met twee anderen. Zo liggen er een gebreide handwarmer met een briefje “I did not have time to make the other one”, en drie ruimtelijk gebreide cirkels met daarbij de disclaimer: “Hats? I don’t know what these are to be honest”.
‘Het voelt meer alsof we gedwongen zijn hier iets krachtigs van te maken’
Hoe kijkt Tomás naar de knip op het budget vanuit het ministerie? “We wisten dat het eraan zat te komen, en hebben tijd gehad om onze eigen financiering rond te krijgen. Maar ik vind eigenlijk dat de universiteit ons zou moeten financieren. Zo moeilijk is het niet, onze rector [Jeroen Geurts, red.] is begaan met het onderwerp.” Voelt het dan niet extra krachtig dat ze hier zelf hun geld binnenhalen? “Het voelt meer alsof we gedwongen zijn hier iets krachtigs van te maken, queer mensen moeten al vaak genoeg dapper zijn.”
Geur van verse friet
VU Pride werd de eerste twee jaar als project gezien en werd gefinancierd door de overheid, legt organisator Mackenbach uit. Oorspronkelijk zou de geldstroom stoppen vanaf de start van dit academisch jaar, maar ze kregen uitstel tot december. Het was ten tijde van de benefietmarkt nog de vraag of VU geld voor hen zou hebben – en dat is inderdaad vrijgemaakt, in de vorm van een potje voor het Diversity Office dat gebruikt wordt om diversiteitsprojecten te steunen. Voor de zekerheid bouwen ze met de markt alvast zelf een buffer op. “We hadden gehoopt dat dat niet nodig was geweest, maar dit is wel een fijne manier om het te doen. Op zoiets als onze game nights kan goed gerantsoeneerd worden. Hooguit hebben we dan minder geld voor snacks en drankjes, maar we blijven doorgaan”, aldus Mackenbach.
De geur van verse friet trekt het gros van de VU Pride-leden inmiddels naar het keukentje. Aan de overkant zit iemand onverstoord een draak na te tekenen van hun laptopscherm. “O, dit is niet te koop hoor, ik heb mijn Sinterklaassurprise nog niet af.”