De ekster praat kwetterend het lekken goed en gaat prat op de relatie met de pers. Met dat verschil dat de ekster de buit niet naar het eigen nest heeft gesleept, maar heeft weggegeven aan een haai onder de media. De haai die met beperkt gezichtsveld de onderstroom voedt en ondertussen slachtoffers aan stukken rijt.
Zij die het (kunnen) weten en konden ingrijpen staan quasiverbaasd als een stokstaartje stil. Of verstoppen zich als schildpadden onder hun schild.
En dan zijn er nog degenen die het lekken willen afwentelen op de onderzoekers. De slangen in het dierenrijk. Die sissend achter je rug de suggestie droppen dat je het zelf gedaan zou kunnen hebben. Die slang die wanneer jij weg bent, de verhullende huid afwerpt en verandert in addergebroed.
Ik denk aan dit spel van macht, waar geen student voor wordt opgeleid, terwijl ik de collegezaal binnenstap. Hoe politieker het wordt, hoe harder het spel. Hoe hoger op de maatschappelijke ladder, hoe angstiger de hazen eromheen.
Uiteindelijk telt het resultaat en is het gedrag van alle dieren in het spel een psychologisch experiment. Door analyse doorgrond je het spel beter. Waarbij het de truc is als een vogel op te stijgen en deinend op de golven van de wind naar beneden te kijken naar het spel om elders in het licht weer neer te strijken. De veren te schudden en in de veiligheid van je team het eigen spel te spelen. Een muis in de collegezaal mag even afleiden. Ratten mogen dat niet. Dan wint het maatschappelijk belang en vreten de ratten ondertussen elkaar op. Ik kijk de collegezaal in. Er klinkt geroezemoes, de sfeer is goed. We gaan beginnen, er is geen muis meer te zien.