Pittig stuk van wetenschapsfilosoof Hans Radder in Trouw, afgelopen zaterdag. Hij heeft geen vaste werkplek meer op zijn faculteit (Wijsbegeerte) en slechts een kleine eigen bergruimte voor zijn boeken. Gevolg: ‘Ik kom in de scriptie van een student een bewering over Michel Foucault tegen die ik wil toetsen door een van diens boeken erbij te halen. Maar wacht even, dat kan sinds deze zomer niet meer!’
Tegenwoordig alles digitaal
Radder heeft zijn persoonlijke bibliotheek – 25 meter boeken, documenten en aantekeningen – uit zijn werkkamer mee naar huis moeten nemen en kan daar aan de De Boelelaan nu niet meer op onverwachte momenten over beschikken.
Nu kun je zeggen, maar professor Radder, hebt u dan nooit van Google Books gehoord? Maar daar wil hij niks van horen: ‘Het is alsof je natuurwetenschappers hun laboratorium afneemt “omdat tegenwoordig toch alles digitaal is”.’
Radder voorspelt dat wetenschappers door dit ‘nieuwe werken’ steeds vaker thuis zullen gaan werken. Dat zal volgens hem het aantal informele contacten op de werkvloer verminderen ‘terwijl daaruit juist vaak nieuwe ideeën en creatieve plannen voortkomen.’ Ook de binding met de faculteit en de universiteit zal afnemen, aldus Radder.
Onjuist en dom
Dat rector magnificus Lex Bouter bij enige gelegenheid het werk van Radder en zijn collega’s schijnt te hebben getypeerd als ‘diep nadenken op een stoffige bank’, maakt de zaak er voor hem niet verteerbaarder op. Hij noemt het een ‘onjuiste en domme stereotypering van ons werk’.
Radder denkt echter ook constructief mee en draagt aan het eind van zijn opiniestuk een aantal oplossingen aan. Zo wil hij dat de bestuurders, die het ‘nieuwe werken’ aan de VU hebben geïntroduceerd, opstappen en dat de neoliberale koers, die volgens hem wordt gevaren aan de VU, wordt afgezworen.
Afschudden angstcultuur
Tevens pleit hij voor ‘het afschudden’ van de angstcultuur aan de VU en ‘het toewerken naar een nieuwe universitaire bestuursvorm, waarin wetenschappers, studenten en ondersteunend personeel mee kunnen spreken en -besluiten over die zaken waarvan zij het meeste verstand hebben.’