In het hol van de leeuw vond vanmiddag het eerste college van de Nieuwe Universiteit VU plaats. In de gang voor de kantoren van het bestuur hadden zo’n twintig belangstellenden zich verzameld.
De Franse student Touraj Eghtesad (antropologie) had de eer om af te trappen. Hij reconstrueerde de gebeurtenissen van de afgelopen twee maanden rondom het Spinhuis, Bungehuis en Maagdenhuis. Terwijl verbaasd kijkende docenten tussen de zittende studenten doorlopen, vertelt hij over wat er gebeurd is, wat de doelen zijn en wat er nog moet gebeuren.
Alfred Jodocus Kwak
Daar zitten ook heel grappige anekdotes tussen. Zo vertelt hij over de politieagenten die een uur bezig waren met het openbreken van een zwaar gebarricadeerde deur. “Terwijl ze bezig waren, lieten we ze continu naar Alfred Jodocus Kwak met Ik Ben Vandaag Zo Vrolijk luisteren.”
Veel docenten blijven even staan en een enkeling maakt zelfs een foto van de groep. Ondertussen komen allerlei onderwerpen aan bod, van het gebrek aan democratie bij de Raad van Toezicht tot het monopolie van Sodexo wat betreft de cafetaria.
Hoog bezoek
Wat Eghtesad niet doorheeft, is dat tegen het einde van zijn relaas het onvermijdelijke gebeurt en rector Frank van der Duyn Schouten bij toeval een kijkje komt nemen. “We can adress our CvB.” “I’m here”, zo luidt de gevatte reactie. Eghtesad is geenszins geïmponeerd door de onverwachte onderbreking en maakt zonder blikken of blozen zijn speech af, waarna de discussie tussen de studenten en Van der Duyn Schouten op gang komt.
Eerst wordt hem gevraagd wat hij van deze acties vindt. “Ik vind het goed dat studenten actie ondernemen en ik waardeer hun input. Ik mis alleen een beetje de balans tussen het hebben van impact en het nemen van verantwoordelijkheid.”
Discussie
Daarna komen de vragen van alle kanten. Over de transparantie, de Raad van Toezicht, het schrappen van verschillende kleine studies en meer. Opmerkingen die op waardering van medestudenten kunnen rekenen worden begroet met een kort dovenapplaus. Van der Duyn Schouten neemt uitgebreid de tijd voor zijn antwoorden. Soms met enig tegengas, soms kan hij zich volledig vinden in de punten. Zo beaamt hij dat het goed zou zijn als een fulltime hoogleraar zou plaatsnemen in de ondernemingsraad.
Na een klein halfuur houdt hij het voor gezien, want een afspraak wacht. Maar hij verlaat de gang niet voor hij zijn secretaresse heeft voorgesteld. “Met haar mogen jullie een vervolgafspraak maken.”
Provo
Als de rector vertrokken is, kan deel twee van het college van start gaan. De spreker is Nico van Apeldoorn, die vijftig jaar geleden actief deel uitmaakte van Provo. Doel van die groep was het terugbrengen van het geweldloos anarchisme. Van Apeldoorn ziet vele gelijkenissen tussen toen en nu, zoals repressieve tolerantie. “Eerst wilden ze helemaal niet naar ons luisteren en dan kwam de politie gewoon naar het Spui om ons weg te ruimen. Maar dan joegen ze ook op de driehonderd normale kroegbezoekers, die zich daardoor juist bij ons aansloten. Daarna wilden ze ineens naar ons luisteren.”
Gevangenis
Van Apeldoorn drukt de studenten verder nog op het hart dat geweld op straat niet het doel moet zijn. “Maar mocht je in de gevangenis komen, maak dan gebruik van je tijd. Je hebt nog nooit zoveel tijd gehad, het is een geschenk. Schrijf een boek en geniet ervan.”