Ook in het nieuwe jaar mogen studiepunten van trage studenten worden afgepakt, stelt het ministerie van Onderwijs. Universiteiten en hogescholen moeten zich niets aantrekken van de maas in de wet.
De wet is per 1 januari veranderd en daarbij is een vergissing gemaakt, erkent het ministerie. Als je de wetstekst letterlijk neemt, kunnen tentamencijfers niet meer vervallen. Studenten kunnen voorlopig lekker blijven treuzelen.
Dat ontdekte onderwijsexpert Peter Kwikkers vorige week. Het is onderhand gebruikelijk geworden dat universiteiten en hogescholen studiepunten van trage studenten ongeldig verklaren. Die dreiging is een stok achter de deur om hen sneller te laten studeren. Het is veel partijen in de Tweede Kamer een doorn in het oog.
Aantoonbaar verouderd
Binnenkort mag het afpakken van studiepunten daarom alleen als de getoetste kennis aantoonbaar is verouderd. Denk bijvoorbeeld aan medische studies. Maar het ging even mis met een onhandig geformuleerd amendement en nu is het vervallen van studiepunten helemaal uit de wet verdwenen.
Door een ‘verschrijving’ is de oorspronkelijke bepaling vervangen, reageert het ministerie. “Maar de bedoeling van de regelgever is helder. Er moet nu dan ook gewoon worden uitgegaan van de oude bepaling. De instellingen zijn opgeroepen om de geldigheidsduur van tentamens alleen te beperken als er sprake is van verouderde kennis.”
Universiteitenvereniging VSNU kan nog niet reageren, maar de Vereniging Hogescholen wel. Die zet nog steeds vraagtekens bij de nieuwe bepaling in de wet, laat een woordvoerder weten, maar het is “niettemin duidelijk dat onbeperkte geldigheidsduur van alle tentamens nooit het doel is geweest, noch van de Tweede en Eerste Kamer, noch van de minister.”
Rechtszaak
Toch staat er nu niets over in de wet. Het zou kunnen dat het uitloopt op een rechtszaak, want bij Kwikkers heeft zich al een tiental studenten gemeld.
In discussies over dit onderwerp (mag je studiepunten afpakken om studenten sneller te laten studeren?) beriep het ministerie zich juist op de wetstekst zelf en werd de bedoeling van de toenmalige wetgever tussen haakjes gezet. Destijds wilde de Tweede Kamer veroudering van kennis voorkomen en had men geen ‘rendementsmaatregel’ voor ogen.