Econoom Karima Kourtit, wier promotie vorig jaar op het laatste moment werd afgeblazen vanwege een anonieme klacht over haar proefschrift, gaat 25 juni eindelijk promoveren.
Naar aanleiding van de anonieme klacht boog een onderzoekscommissie, de commissie Drenth, zich over het proefschrift. Ze constateerde dat er sprake was van een aantal onvolkomenheden, en dat de promotie kon doorgaan zodra die waren gecorrigeerd.
Twee keer berecht voor hetzelfde vergrijp
Het proefschrift werd echter voor een tweede keer tegen het licht gehouden toen er weer een anonieme klacht werd ingediend. Dit tot grote ontsteltenis van de voorzitter van het Landelijk Orgaan Wetenschappelijke Integriteit (LOWI), Kees Schuyt, die erop wees dat je niet twee keer mag worden berecht voor hetzelfde vergrijp. Ook de internationale leescommissie van Kourtits proefschrift was ontstemd en schreef het College van Bestuur van de VU een boze brief.
Veelbelovende jonge wetenschapper
‘Er is geen enkele reden om haar niet te beoordelen als een onafhankelijke onderzoeker’, aldus de commissie, die aandrong op een snelle afhandeling van de promotieprocedure ‘voor deze veelbelovende jonge wetenschapper’.
In het kielzog van het debacle ging ook Kourtits promotor Peter Nijkamp voor de bijl, die werd beschuldigd van ‘zelfplagiaat’. Het werk van Nijkamp wordt nu ook onderzocht door een commissie. De affaire wekt veel verontwaardiging onder collega’s van Nijkamp, die internationale bijval krijgt.
Proefschrift gehalveerd
Kourtits proefschrift, over de gevolgen van een verstedelijkende wereld, is online te lezen. Nijkamp, die zich terugtrok als haar promotor, is vervangen door ruimtelijk econoom Henk Scholten.
Volgens NRC Handelsblad zou Kourtits proefschrift inmiddels tot minder dan de helft van de oorspronkelijke dikte zijn teruggebracht, omdat alle hoofdstukken, waarover klachten zijn geweest, zouden zijn verwijderd.
UPDATE – Kourtit verklaart: ‘Mijn nieuwe dissertatie heeft een andere opzet en titel dan de vorige. Mijn vorige dissertatie was een breed opgezet, ‘comprehensive’ opus over de gevolgen van verstedelijking. In overleg met mijn nieuwe promotoren (een Nederlander en een Amerikaan) is nu gekozen voor een meer Amerikaanse opgezette PhD-dissertatie, met een beperkte selectie van artikelen in gerefereerde journals. Dat betekent dus niet dat de overige artikelen onder de maat waren, maar er konden slechts maximaal vijf artikelen opgenomen worden.’