De een is kunstenaar, de ander bestuurder, de een praat bedachtzaam, de ander honderduit, maar er is één ding dat ze gemeen hebben en dat meteen een band schept: rector magnificus Vindo Subramaniam en de nieuwe Vrije Schrijver, Ernest van der Kwast, hebben allebei een Indiase moeder.
En dat is een niet te onderschatten factor, laten ze beide weten in dit dubbelinterview in het dubbeldikke zomernummer van Advalvas.
Indiase vrouw
Van der Kwast schreef een smakelijk boek over zijn moeder, Mama Tandoori, waarin hij haar met veel humor neerzet als een dominante, overbezorgde vrouw. Buitengewoon autoritair, maar wel iemand die zichzelf alle pleziertjes ontzegde ten gunste van haar gezin. “Ik vraag me altijd af of het eigen geluk ertoe doet voor de Indiase vrouw”, aldus Van der Kwast. “Omdat ze zich zo inzetten voor de familie, voor de dromen van hun kinderen. Als ik dan zo naar mijn eigen moeder kijk, en ik hoor haar verhalen over vroeger, denk ik ‘jeetje, die heeft nog iets te verwerken’.”
Subramaniams moeder was een fenomenale multitasker: “Ze combineerde het managen van een bedrijf met het huishouden. Het had iets paradoxaals. Ze was een moderne vrouw, maar toch was de rolverdeling thuis heel erg conservatief, in de zin dat ze er altijd moest zijn voor familie.”
Harder werken
De moeders van beide heren stelden hoge eisen aan hun zoons. “Mijn ouders hamerden erop dat ik hard moest werken, hard studeren”, aldus Subramaniam. “Zeker als ik aan een topuniversiteit wilde worden toegelaten, waarvoor ik toelatingsexamen moest doen.” Hij haalde een hoge score, maar zijn moeder bleef kritisch. “Met een beetje harder werken had je nóg hoger kunnen scoren”, zei ze.
Van der Kwast herkent dat. Al toen hij op de kleuterschool zat, had zijn moeder besloten dat hij naar de universiteit zou gaan, en toen hij uiteindelijk de brui aan zijn studie economie gaf om schrijver te worden, was dat voor haar een zware klap. “Dat was een moeilijke dag voor mijn moeder. Haar oudste zoon een verstandelijk gehandicapte, haar jongste schrijver, daartussen zat in haar ogen weinig verschil.”