Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
28 maart 2024

Studentenleven
& Maatschappij

Vignesh Murugesan, student computer science in de Botanische Tuin Zuidas

Wandelen met iemand die je anders nooit had ontmoet

Wat hebben we dat gemist afgelopen tijd, gewoon live contact. En daarom koppelt VU Walks studenten aan elkaar – voor een wandeling en een praatje. Roos van Leerdam treft op die manier Vignesh Murugesan.

Het is een bloedhete middag en de zon is in het beton van het campusplein getrokken. Zwetend en met een rood hoofd kom ik aanlopen, ik ben vijf minuten te laat. Vignesh Murugesan zit al te wachten. Ontspannen zit hij in de zon, een beetje met zijn telefoon te spelen. Als hij me ziet, staat hij op, steekt zijn hand uit en trekt hem weer terug.

VU Walks De studentenwandelingen zijn een initiatief van Frisse Gedachtes, SRVU, Lanx en de VU om studenten met elkaar in contact te brengen. Via een contactformulier op de site www.vuwalks.nl word je aan iemand gekoppeld en krijg je de contactgegevens zodat je een plaats en tijd kunt afspreken.

Hi, nice to meet you!” zeggen we, ongemakkelijk handen opstekend, want een hand geven mag natuurlijk niet. Hij vraagt of ik wil dat hij een mondkapje draagt, van mij hoeft dat niet, daarvoor is het te warm.

Vignesh en ik kwamen met elkaar in contact door het initiatief VU Walks. Nadat ik mijn gegevens had achtergelaten op de site, kreeg ik een mail van hem, of ik volgende week tijd heb voor een wandeling. Na wat heen en weer geapp hadden we een afspraak. Wat we gaan doen? Ik heb geen idee.

Onzekerheid

Zo vond ik mezelf op weg naar de Botanische Tuin Zuidas, vlak naast de VU, met een jongen die ik anders nooit had ontmoet. Beiden wisten we niet wat we konden verwachten. Wat gaan we doen? Wat willen we van elkaar weten? Houden we na afloop contact?

Wat willen we van elkaar weten?

So, you’re also a student here?” vraagt hij me. Ik vertel over mijn studie, het afronden van mijn scriptie en de benauwende UB. Ik wilde dolgraag even naar buiten – het is alleen nooit goed, want nu heb ik het te warm. Vignesh heeft geen last van de hitte, die is hij wel gewend. Zijn staat in India ligt in het zuiden, waar de temperaturen tot 45 graden kunnen stijgen. “But I don’t mind”, zegt hij schouderophalend, hij houdt wel van warmte. 

Weer terug om studie op te pakken

Ik ben blij als we in de voormalige VU-hortus aankomen, waar het groen de hitte beter verwerkt. Vignesh is er nooit geweest, hoewel hij voor de pandemie al een half jaar op de VU heeft gestudeerd. Hij was begonnen aan zijn master computer science, maar na nog geen halfjaar moest hij alweer terug naar India. Hij wilde niet riskeren dat hij vast kwam te zitten in Nederland. Daarna kon hij Nederland niet meer in, dus bracht hij de pandemie door in zijn thuisland. Nu is hij terug om zijn studie weer op te pakken.

Ik ratel over het weer en corona

We besluiten wat te halen bij het koffietentje. De vrouw voor ons kibbelt met de eigenaar, haar tegoedbon is verlopen. Vignesh kijkt me vragend aan: hebben ze ruzie? Ik probeer hem met een blik gerust te stellen en vertaal ondertussen de kaart, ze hebben koffie, thee, fris en chocolademelk. Met een cappuccino en een chocolademelk gaan we aan een wankel tafeltje zitten, ik in de schaduw en hij in de zon. We weten beiden niet waar we over moeten praten, dus ratel ik over het weer en corona. Ik vraag hem waarom hij in Nederland wilde studeren. Hij had de keuze tussen Canada, Australië en Amsterdam. Eigenlijk was zijn eerste keus Canada, maar hij werd ingedeeld in Nederland, waar hij nu wel blij mee is.

Opzien tegen de herfst

Een groepje pensionado’s stapt de tuin in, bestelt massaal koffie en gaat aan het tafeltje naast ons zitten. De tuinman loopt in zijn overall op hen af. Terwijl ik mijn koffie drink, luister ik stiekem naar hun gesprek.“What are they talking about?” vraagt Vignesh. “I think he’s trying to sell them plants”, antwoord ik.

Terwijl we nog een rondje door de tuin lopen, wisselen we cultuurverschillen uit. Ik vraag hem naar zijn vorige studie en hij vraagt mij hoe ik dat doe met fietsen in de regen. Ik kan wel genieten van een fietstocht in de regen, maar Vignesh ziet ontzettend tegen de herfst op. De herfststormen van vorig jaar vond hij verschrikkelijk.

Hoe doe je dat? Fietsen in de regen?

We wijzen op de planten om de stiltes te doorbreken. Er zijn bonsaiboompjes, cactussen, gekke bloemen en een niet-identificeerbare struik. Vignesh vertelt over zijn stage bij Campina deze zomer. Ze hebben hem nodig om bedrijfsdata van het ene programma naar het andere te verplaatsen. Hoewel hij de komende tijd nog vanuit huis zal werken, wilde hij toch alvast terugkomen naar Nederland. Of hij er zin in heeft? Ja, zeker, zegt hij met een glimlach.

We lopen terug naar de campus, waar ik de hitte uit de gebouwen voel stralen. Bij mijn fiets dralen we wat om geen afscheid te hoeven nemen. Wat moet je dan? Er zijn geen regels over verder contact. We besluiten dat we elkaar vast nog wel zien op de campus, nu die weer opengaat.
 

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.