Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
28 maart 2024

Studentenleven
& Maatschappij

VU-studenten op de Spelen: dagelijks testen, alleen eten en geen uitstapjes

Na een ongebruikelijk sobere openingsceremonie gisteren, beginnen vandaag de eerste wedstrijden in Tokio. Tussen de Olympische sporters dit jaar zit ook een handvol VU-studenten. Ad Valvas sprak twee van hen tussen de vele trainingen door.

De sporters mogen pas drie dagen voor de start van hun wedstrijd naar het Olympisch dorp. Voor die tijd zitten ze in hotels waar ze elke ochtend een pcr-test moeten doen, hun temperatuur laten nemen en buisjes spuug vullen, waar ze niet van hun etage af mogen, de lift niet zelf mogen bedienen (iemand met handschoenen doet dat voor hen) en in hun eentje moeten eten. Naar buiten mogen ze alleen om te trainen, een busje brengt hen van en naar de locatie – uitstapjes zijn geen optie.

‘Het was onwerkelijk om na te denken over de Spelen’

Zoë Sedney

Hordeloper Zoë Sedney (19) hoorde pas drie weken geleden dat ze Nederland mocht vertegenwoordigen op de honderd meter hordelopen. Haar kwalificatie was nog even spannend vanwege een blessure in 2019. “Het was eigenlijk onwerkelijk om na te denken over naar de Spelen gaan. Maar het seizoen verliep goed, en toen begon ik voorzichtig te dromen.”

Naast zo’n elf keer per week te sporten, studeert ze sinds vorig jaar bewegingswetenschappen. Vanwege de topsportregeling mag ze twee jaar doen over één collegejaar, en kan ze een deel van haar extra betaalde collegegeld terugkrijgen. Maar ook het online onderwijs heeft haar geholpen bij het combineren van sport, studie en studentenleven. “Ik mis nu veel minder omdat ik de colleges kan terugkijken. En vroeger moest ik altijd nee zeggen tegen afspraken. Nu is dat minder een probleem, er gebeurt toch niet zo veel.”

Kartonnen bedden
In het hotel waar ze nu verblijft in Tokio overigens ook niet. De eerste wedstrijd van Sedney is pas de 31e. De kartonnen bedden in het Olympisch dorp heeft ze dus nog niet gezien. In verschillende media werd geschreven dat voor dat soort bedden was gekozen om sporters te ontmoedigen met elkaar het bed te delen. Ook de gebruikelijke gratis condooms worden op deze Spelen niet uitgedeeld. Sedney lacht dat ze die zelf ook niet heeft meegenomen. “Maar het is wel nog best gezellig hoor. Je hebt een kamergenoot uit je team, tijdens de trainingen hoeven we geen afstand te houden. We maken het gewoon zo leuk mogelijk.”

Ook na twaalf jaar atletiek wordt ze nog zenuwachtig voor wedstrijden, en nu voor de Spelen net iets meer. “Het maakt me scherp, ik weet dan duidelijk waar ik mee bezig ben. Ik ben een van de jongsten op mijn onderdeel, en de jongste uit mijn team. Dat maakt me een beetje de underdog. Ik ga er niet vanuit dat ik een medaille haal. Maar wel dat dit niet mijn laatste keer op de Spelen is.”

‘Grootste droom: naar de Olympische Spelen gaan’

Martine Veldhuis voor de roeibaan

 

Dat stond vroeger steevast in de vriendenboekjes van masterstudent geneeskunde Martine Veldhuis (24). Gym was in die tijd haar lievelingsvak, geen sport was haar vreemd. In groep acht begon ze met roeien. “Een beetje een familieding, mijn vader en zus deden het ook. Het is een mooie sport: je bent lekker buiten, maar het is tegelijkertijd mentaal en fysiek heel zwaar.”

Als reserve van het roeiteam lichte dames dubbeltwee (het gemiddelde gewicht van de twee roeiers in de boot moet 57 kilo zijn), zal ze deze Spelen alleen mogen starten als er onverhoopt iets met een van haar twee teamgenoten gebeurt. De dag voor de wedstrijd roeit ze wel mee om de baan te testen in een zogenoemde spare race. “Dat is voor de organisatie om de procedures nog eens te oefenen, en voor mij nog een kans om hard roeiend over de Olympische baan te gaan.”

Geen afleidingen
Met hulp van de topsportregeling haalde ze twee jaar geleden haar tentamens naar voren om op trainingskampen te kunnen gaan. Na haar bachelor plande ze een studiestop in om lang te kunnen trainen in een skiff (een smalle roeiboot voor één persoon, red.). “Ik wilde na afloop kunnen zeggen dat ik er alles aan heb gedaan om een plek te bemachtigen op de Spelen, zonder afleiding van buiten. Hoe fit ik ook was, het liep allemaal anders toen door het coronavirus de Spelen van 2020 niet doorgingen. Nóg een jaar alleen maar roeien zag ik niet zitten.”

Mocht ze niet starten, dan weet ze nog niet hoe haar dagen er daar uit gaan zien. Normaal zou ze dan andere wedstrijden kunnen bekijken of de stad verkennen maar de organisatie probeert het menselijk verkeer tot een minimum te beperken. Hoe haar sportende leven er na de Spelen uit gaat zien, is ook nog onzeker. Het is net bekend geworden dat het WK roeien in oktober waar ze in een skiff zou meedoen, niet doorgaat. En na de Spelen in Parijs in 2024, stopt het lichte programma.

Leven buiten de sport
“Roeien wordt een sport zonder gewichtscategorie, net als bijvoorbeeld basketbal een sport is voor bijna alleen maar lange mensen. Naar de ‘zware’ categorie zie ik mezelf niet zo snel overstappen, daar kom ik vermogen voor te kort. Ze willen er iets spectaculairders van gaan maken, roeien over golven aan de kust. Dat wordt bijna een andere sport.” Voor nu gaat ze zich richten op haar coschappen. “Het leven buiten de sport ontdekken, ik roei al zo lang. Tegelijkertijd merk ik dat ik er nog helemaal niet klaar mee ben.”

Haar dramadocent beloofde haar dat als ze ooit naar de Spelen zou gaan, zij en alle kinderen haar zouden komen aanmoedigen. Die droom komt voor Veldhuis nu uit. Of haar dramaklas straks op de tribune zit, durft ze niet te zeggen.

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.