Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
26 maart 2024

Campus
& Cultuur

‘Ik loop niet meer zo snel hand in hand met mijn vriendin’

VU Pride-ambassadeur Gabriëlla van Bruggen (23) had op de middelbare school wel een rolmodel met een LHBTQIA+-achtergrond willen hebben. Maar vooral de verhuizing naar Amsterdam hielp haar om uit de kast te komen.

“Ik kende niemand in Amsterdam, dus daar kon ik een nieuwe start maken. En dat maakte het uit de kast komen een stuk makkelijker. Het was meer een struggle in mezelf, dat ik wist: als ik uitspreek dat ik lesbisch ben, is er geen weg meer terug. Maar ik wist al dat mijn directe omgeving er goed op zou reageren.”

Op haar kleine middelbare school was weinig ruimte om ‘anders’ te zijn. Een meisje met blauw haar viel buiten de boot, toen Van Bruggen op haar veertiende haar haar afknipte, was ze het enige meisje van de 400 leerlingen met kort haar. Een meisje uit haar dorp dat eerst altijd vriendjes had, kwam uit de kast en kreeg een vriendin. Dorpsgenoten zeiden dat het een levensfase was. “Ik was toen wat jonger, dus ik wist het ook niet. Maar nu ik terugkijk zie ik dat ze waarschijnlijk gewoon vriendjes had omdat dat hoorde in het dorp. Die reactie heeft mij niet per se tegengehouden om uit de kast te komen destijds, maar het helpt wel als je rolmodellen om je heen hebt van wie je zeker weet dat ze tot de LHBTQIA+-gemeenschap behoren.”

VU Pride-ambassadeurs
> Het regenboognetwerk voor studenten heeft vier ambassadeurs aangesteld en is te bereiken via vuprideambassadors@gmail.com.
> De ambassadeurs zijn onderdeel van VU Pride, een netwerk van medewerkers en  studenten die niet-heteroseksueel zijn. Mail: pride@vu.nl.

Kleine aanpassingen voor inclusief onderwijs

Als ambassadeur bij VU Pride hoopt Van Bruggen die vertrouwenspersoon voor anderen te kunnen zijn. Voor mensen die worstelen met hun geaardheid bijvoorbeeld, om hen waar nodig in contact te brengen met studentpsychologen, maar ook om studenten die misschien net uit de kast zijn gekomen met elkaar in contact te brengen. Of om meldingen van ongewenst gedrag door te geven aan de studieadviseurs of decanen, met wie ze door een bestuursjaar van studievereniging Crime Does Pay nauw contact heeft.

“Het klinkt heftig om te zeggen dat ik dingen wil veranderen, maar ik denk dat met kleine aanpassingen – op het gebied van inclusive teaching bijvoorbeeld – je ervoor kunt zorgen dat iedereen zich gehoord voelt. Er ontstond een supergrote rel toen de NS aankondigde ‘dames en heren’ te vervangen voor ‘beste reizigers’. Maar dat soort veranderingen hoef je niet aan de grote klok te hangen. Je kunt in je taalgebruik of in colleges best kleine aanpassingen doen, waardoor je niemand meer negeert. Bij statistiek kun je in plaats van man-vrouw ook kiezen voor linkshandig-rechtshandig bijvoorbeeld.”

Bozer

Bij haar studie criminologie krijgt Van Bruggen niet echt te maken met homofobie. “85 procent van de studenten is daar ook vrouw, dat maakt de dynamiek anders.” Haar opleiding beïnvloedt ook niet per se haar kijk op de problematiek rond de LBHTQIA+-gemeenschap. “Als ik hoor dat iemand slachtoffer is van homogeweld bijvoorbeeld, reageer ik daar niet zwaarder op door mijn criminologische achtergrond, maar wel omdat ik tot die gemeenschap behoor. Het maakt je bozer. Ik merk zelf ook dat ik me inhoud, ik zal op straat niet zo snel hand in hand lopen met mijn vriendin.”

Dit interview is onderdeel van een serie interviews met de VU Pride-ambassadeurs. Lees hier en hier de andere twee.

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.