Een enkele hoogleraar drinkt zijn koffie op de traptreden van het campusplein. De draaideuren zijn gesloten, de gebouwen zijn ingedeeld met looproutes en de gastdames en -heren van het hoofdgebouw houden je tegen als je geen afspraak hebt. Wat een enorm contrast met vorig jaar. Toen zag het hele campusplein nog zwart van de eerstejaars, nu mag slechts een beperkt aantal komen.
‘Het is bizar, je kunt het eigenlijk met niets vergelijken’
Op de vierde verdieping van het hoofdgebouw verzamelt zich een kleine groep eerstejaars PPE. Het is voor sommigen de eerste keer dat ze het zogeheten John Stuart Mill College zien. De modern ingerichte verdieping met blauwe tinten zou voor de aankomende studenten als een nieuw thuis moeten voelen.
“Ik zit al sinds maart thuis, dus het voelt gek om hier te zijn”, zegt Alexander Scheemaker (18). Hij vertelt dat het lege hoofdgebouw een grote indruk op hem maakt. “Het is bizar, je kunt het eigenlijk met niets vergelijken.”
30 studenten in plaats van 200
Job Siegmann (20) heeft er vertrouwen in dat zijn opleiding goed zal zorgen voor haar studenten. “Omdat onze studie kleinschalig is, zijn de coronamaatregelen beter toepasbaar, dus voor ons zal het hopelijk meevallen.” Zijn studiegenoot Jesse Ruwette (18) is al lang blij dat hij op de campus mag komen, want zijn vrienden hebben voorlopig alleen nog online colleges. “Ik hoorde dat we de eerste periode drie keer per week op de campus college krijgen”, vertelt Ruwette. “Ik ben benieuwd hoe ze de seminars gaan regelen. Dan mogen we maar met vier studenten in een lokaal, maar ik hoop dat we snel met meer mogen.”
Ze mogen zitten bij de groene stickers
Eén voor één mogen de studenten de collegezaal in. Normaal gesproken biedt de zaal ruimte voor zo’n 200 studenten, nu mogen er 30 mensen naar binnen. Ze mogen zitten bij de groene stickers, met een lege rij voor en achter en twee lege stoelen naast hen. Ze kletsen niet en blikken worden ontweken. De normale ongemakkelijkheid van een eerste introductiedag lijkt wel verdubbeld door die anderhalve meter.
“Het is een surrealistische situatie”, begint Michelle Reijngoud, marketing & communication officer van PPE. Ze kijkt over de hoofden van de verspreide studenten naar de camera die haar introductiepraatje ook live uitzendt naar de studenten thuis. Er zijn eerstejaars die door gesloten grenzen, verplichte quarantaine of afgewezen visa niet naar Amsterdam konden komen, vertelt Reijngoud. Met één oog op de zaal en het andere op de camera vertelt ze hoe het komend jaar eruit zal zien. “Het meeste zal online gebeuren, maar er zullen ook geregeld fysieke bijeenkomsten zijn op de campus.”
Eén persoon kan het verpesten
Lieven Decock, decaan van het John Stuart Mill College, neemt de introductie over. “Ik vind het vervelend om hiermee te beginnen, maar dit is de wereld waarin we nu leven”, verontschuldigt Decock zich. Met spijt in zijn stem legt hij de coronaregels van de campus uit: een beperkt aantal studenten in de collegezaal, in werkgroepen en studieruimten. Hij waarschuwt: als de regels worden overtreden, moet de campus opnieuw worden gesloten. Als er één geval van corona wordt ontdekt op de VU, moet alles dicht. Hij drukt de studenten op het hart om niet naar de campus te komen als ze ziek zijn, of in contact zijn geweest met iemand die corona heeft of als ze eigenlijk in quarantaine moeten. Eén persoon kan het verpesten voor iedereen. Aan de stilte te horen zullen de studenten zich braaf houden aan de regels.
De gespannen sfeer klaart op als de studenten weer uit de collegezaal mogen. Studenten van hetzelfde mentorgroepje zoeken elkaar op en bespreken waar ze nu heen moeten. Ze zijn wel blij dat ze deze middag naar de VU mochten komen.
‘Thuis wil ik vooral ontspannen’
Ivo Andriessen (20): “Ik hoop dat we vooral op de campus college zullen hebben. Ik denk dat ik thuis studeren moeilijk vind, thuis wil ik vooral ontspannen.” Justus Rebel (18) is het met hem eens. “Ik denk dat ik een slechte online student ben. Maar ik heb er wel vertrouwen in omdat we relatief veel contacturen krijgen.”
Op keurige afstand, en de deuren openhoudend met hun elleboog, bewegen de studenten zich weer naar buiten. De vierde verdieping blijft leeg achter.