Er gebeurt veel voor promovendi op onze universiteit. Begin dit jaar is er door de College van Decanen een nieuw promotiereglement ingesteld waarbij promovendi (onder andere) verplicht worden om 30 EC onderwijs te volgen. Onlangs is, stil op de achtergrond, nóg een verandering doorgevoerd: de vergoeding van 500 euro als tegemoetkoming voor de drukkosten van het proefschrift is afgepakt.  

Promovendi krijgen een vergoeding als tegemoetkoming voor de aan de universiteit verplicht te leveren exemplaren van het proefschrift. Deze vergoedingsregeling is onderdeel van de middelen HRM en wordt uitgevoerd door Bureau Pedel (BZ). Per 1 januari 2016 komt deze vergoeding te vervallen.

Verbetering

Vermoedelijk is dit geen bezuinigingsregel, maar een verbetering voor de promovendi, doordat het geld geïnvesteerd zou worden in meer ontwikkelingsmogelijkheden. Interessant genoeg is niet aan de promovendi gevraagd wat zij zelf willen, maar is de verandering simpelweg meegedeeld nadat de beslissing al genomen was. 

Promovendi op onze universiteit zijn braaf. Wij werken hard, wij zetten ons tot het uiterste in voor ons onderzoek en daarmee ook voor de universiteit. Wij vertegenwoordigen de universiteit op congressen. Wij laten nauwelijks van ons horen en werken stil aan ons onderzoek en proefschriften. Maar deze regeling heeft mezelf, een typische brave promovendus, boos genoeg gemaakt om deze stilte te doorbreken.

Hogere eisen

Ten eerste, promovendi zijn verplicht om 10 (niet-digitale) exemplaren van hun proefschrift in te leveren. Misschien is het de College van Decanen ontgaan hoe duur het tegenwoordig is om proefschriften af te drukken. Navraag bij drukkerijen leert dat opstartkosten minimaal 200 euro zijn (100 pagina’s, laagste papierkwaliteit, laagste bindingskwaliteit, geen kleur), om het niet te hebben over proefschriften met hogere eisen of het feit dat er verwacht wordt om boekjes uit de delen op de afdeling bij collega’s, samenwerkingspartners en andere instanties.

De meeste promovendi geven tussen 800 en 1700 euro uit het drukken van hun proefschrift. 500 euro is dus alleen een tegemoetkoming en dekt niet eens de volledige kosten voor iets wat ten goede komt aan de universiteit – positieve publiciteit en het verspreiden van kennis.

Verwachtingen

Ten tweede, de vergoeding zou niet nodig zijn omdat afdelingen promovendi ook compenseren. Het is naïef om te denken dat alle faculteiten, afdelingen of Graduate Schools hier (genoeg) geld voor uittrekken.

Natuurlijk zijn er promovendi die iets krijgen, zoals de gelukkigen bij ACTA of FEW, maar er zijn ook promovendi die juist op de 500 euro rekenen omdat er verder geen vergoeding wordt aangeboden. Ze stellen een budget op met bepaalde verwachtingen en ineens is het geld weg. Dit zou ik als universiteit mijn werknemers niet gunnen. 

Betere administratie

Mijn bescheiden mening als promovendus die hier maar vier jaar rondloopt: de universiteit mag voor haar promovendi zorgen. Pak geen geld af van de promovendi, maar regel in plaats daarvan betere administratie.

Formulieren worden nog steeds met de hand ingevuld. Toen het nieuwe reglement ingegaan was waren er honderden formulieren bij de pedel binnengekomen en worden wellicht nog steeds verwerkt. Met de hand.

De universiteit kan niet zeggen hoeveel promovendi er precies rondlopen: hoeveel buitenpromovendi zijn er? Hoeveel andere promovendi? Hoe is het mogelijk dat we hier geen antwoorden op hebben?

Versterking

Ik heb heel veel respect voor ons Bureau Pedel en bovenstaande is daar geen kritiek op, maar eerder een oproep voor versterking en verandering. Straf de promovendi niet, maar verbeter de administratie.

Jona Mijalkovic is promovenda bij de afdeling natuurkunde en astronomie en lid van de ondernemingsraad . Ze schreef dit stuk op persoonlijke titel.