Op 6 april vorig jaar dook een stel academici uit Nederland in de Hofvijver. Naast het feit dat dit een gek gezicht was, trok dit universiteitenprotest ook een enorme hoeveelheid media-aandacht. Wat deden al die statige professoren daar in het water?

Het water staat ons aan de lippen, was de boodschap. De vrij absurd uitziende actie was een noodkreet van de universiteiten: er gaat veel te weinig geld naar het onderwijs. Doorgeslagen bezuinigingen maken het steeds lastiger onderwijs van hoge kwaliteit te bieden. Van een dubbeltje kun je geen universiteit runnen.

Dergelijk protest vanuit de kant van de universiteit leek uit de lucht te komen vallen, maar had een diepgaande invloed. De publieke opinie werd beïnvloed; het onderwerp minder bezuinigen op onderwijs kwam hoger op de agenda, in Den Haag werd instemmend geknikt. Nu, bijna twee jaar later, lijkt de situatie ook wat verbeterd. Er is wat meer geld.

Aan de kant van de studenten zagen we de afgelopen jaren protest na protest tegen het leenstelsel. Om de enorm opgelopen schulden tegen te gaan, eisten ze herinvoering van de basisbeurs. Na twee jaar protesteren door onder meer Studentenbond SRVU, waarbij ook het grootste studentenprotest in tien jaar georganiseerd werd, is er vanaf komend jaar ook daadwerkelijk weer een basisbeurs.

Er is duidelijk potentie in publieke lobby en protest vanuit de universiteit, en vanuit de studentenpopulatie (studentenprotesten zijn een rode draad door de Nederlandse geschiedenis). De vraag rijst dan waarom er geen krachten gebundeld worden. Wanneer universiteit en student samenwerken, wordt de boodschap naar Den Haag onwijs krachtiger.

Daarom pleit ik voor een hechtere samenwerking tussen VU als organisatie en de studenten die de campus leven geven. De kerntaken van de VU zijn onderwijs en onderzoek, maar als je studenten geen dak boven het hoofd hebben wordt het lastig voor ze onderwijs te volgen. Als er geen geld is, wordt zowel onderwijs als onderzoek erg lastig. Gezamenlijk kunnen we een vuist maken tegen de woningnood voor studenten, samen kunnen we duidelijk maken dat er meer geld nodig is voor onze kenniseconomie.
Kortom, met gebundelde kracht kan de universiteit een diepe invloed hebben op publieke opinie, pers en uiteindelijk Den Haag.
Laten we samen weer eens in de Hofvijver springen, of op het Malieveld gaan schreeuwen.