Er is meer dan één manier om een belegerd land te verdedigen. Volodymyr Sukhorebryi, die enkele maanden geleden zijn masterdiploma aan de VU behaalde, probeert zijn mede-Oekraïners te helpen door ze van waardevolle informatie te voorzien.
“Toen de oorlog begon, voelde ik me dood van binnen. En ik was ook hartstikke ongerust over mijn vrienden en familieleden. Ik was van plan om Amsterdam te verlaten en naar Oekraïne te gaan. Daar zou ik me waarschijnlijk aansluiten bij een lokale beschermingseenheid. Dat is een andere vorm van tegenstand dan het leger. Ik zou in mijn omgeving blijven en afwachten. Misschien zou ik een wapen krijgen, maar er zijn andere taken dan alleen maar vechten. Ik zou gaan waar ze me nodig hebben.
“Ik kom uit Vinnytsia, een stad in de buurt van het centrum van Oekraïne. Terwijl ik in Amsterdam studeerde, bezocht ik nog steeds elk half jaar mijn geboortestad om mijn familie en vrienden te zien. Vóór deze oorlog verheugde ik me erop dat mijn familie in de lente langs zou komen om de prachtige tulpen van de Keukenhof te zien.”
‘In tegenstelling tot de avondklok die we hier pasgeleden hadden, kun je in Oekraïne worden neergeschoten als je ’s avonds buiten bent’
“Mannen tussen de achttien en zestig jaar mogen niet weg, dus mijn broer en vader moeten blijven. De rest van mijn familie, inclusief mijn moeder, is er ook nog. Vluchten is heel ingewikkeld. Ik maak mij zorgen om mijn vader, want hij werkt in een andere stad. Ondanks een strenge avondklok moet hij dagelijks heen en weer. In tegenstelling tot de avondklok die we hier pasgeleden hadden, kun je in Oekraïne worden neergeschoten als je ’s avonds buiten bent.
“Ik check nog regelmatig of mijn vrienden in orde zijn. Sommigen schuilen in bunkers voor de meest gevaarlijke militaire acties. Het was pijnlijk om te horen dat ze daar voor een tweede dag schuilen terwijl er dichtbij bommen exploderen en ze honger hebben. Ik ben erg trots op mijn volk voor de samenhorigheid en sterkte.”
Het informatiefront
“Uiteindelijk heb ik besloten om hier te blijven. Het is een reis van drie dagen om naar Oekraïne te gaan en mijn ouders willen dat ik hier blijf om aan het informatiefront te vechten.
“Ik probeer mijn steentje bij te dragen door social media en online chats in de gaten te houden. Als iemand hulp nodig heeft, doe ik mijn best om ze van belangrijke informatie te voorzien. Als iemand bijvoorbeeld moet vluchten, ga ik op zoek naar mensen die ook vertrekken en nog plek in hun auto hebben. Ik help ook met het vinden van een schuilplaats voor degenen die dat nodig hebben. Ik doe dat niet middels een hulporganisatie, maar ik gebruik mijn eigen netwerk. Als ik via via iemand ken die op een bepaald tijdstip de stad verlaat en iemand kan meenemen, kan ik een groot verschil maken door die informatie met de juiste persoon te delen.”
‘Het is moeilijk om te praten over steun als er steden worden gebombardeerd en mijn vrienden elke minuut om het leven kunnen komen’
“Alles is heel chaotisch, maar iedereen gaat tot het uiterste om te helpen. Er is zelfs veel communicatie binnen de gaming community. Vandaag speelde ik een game en iemand vroeg mij om een van zijn familieleden te helpen aan onderdak, dus daar ben ik mee aan de slag gegaan.
“Ik probeer ook misleidende informatie tegen te gaan. Er was bijvoorbeeld een organisatie die vanuit het niets opdook en geld inzamelde voor het leger. Maar dat bleken dieven te zijn.”
De Dam
“Ik ben naar demonstraties gegaan om mensen eraan te herinneren dat de oorlog ook hier mensen raakt. Tijdens de eerste protesten in Amsterdam waren er niet zoveel mensen. Misschien tweehonderd van ons probeerden elkaar te steunen en nieuws te delen. Daarna kwamen er ineens een heleboel mensen naar de Dam. Het was inspirerend dat de wereld zoveel steun betuigde. Hoewel het moeilijk is om te praten over steun als er steden worden gebombardeerd en mijn vrienden elke minuut om het leven kunnen komen. Maar het is goed dat de wereld zich verenigt tegen deze oorlog.
“Omdat ik Europees en Internationaal Recht studeerde, is het triest om de invasie te zien vanuit het perspectief van wat ik heb geleerd. Het onderwijs dat ik heb gevolgd was uitstekend en ik heb genoten van de colleges. Maar als grap zou ik zeggen dat je je huiswerk over internationaal recht best kunt overslaan, want het werkt niet.”
Lees ook het verhaal van een Oekraïense docent aan de VU.