Onafhankelijke journalistiek over de Vrije Universiteit Amsterdam | Sinds 1953
29 maart 2024

Campus
& Cultuur

‘Ik wist: als ik hier blijf, ga ik zeker dood’

VU-student Wael is een Syrische vluchteling. Schrijver Suzanna Jansen tekende zijn bloedstollende verhaal op. ‘Dit kan iedereen overkomen, waar ook ter wereld’.

We worden bang voor ze gemaakt, de vluchtelingen die de Middellandse Zee oversteken om in Europa te komen profiteren, onze samenleving te ontwrichten en de inheemse bevolking homeopatisch te verdunnen. Tienduizenden verdrinken er bij die oversteek, maar daar wordt lacherig over gedaan. “Dobbernegers”; “Hun eigen keuze”, zingt het rond op de Twitter en Facebook. “Niemand dwingt ze om hierheen te komen.”

VU-student Informatiekunde Wael (28) was zo’n bootvluchteling. Hij kwam naar Europa vanuit Libië, waar hij vanuit Syrië naartoe was gevlucht. In Syrië heeft hij onuitsprekelijke dingen meegemaakt, maar in Libië was hij nog veel banger. “In Syrië had de oppositie, veel mensen en maar weinig wapens”, vertelt hij. “In Libië is het precies andersom, weinig mensen, maar met een ontstellende hoeveelheid wapens. En de bereidheid om hele wijken kapot te schieten om één individu te pakken. Ze zouden de campus hier totaal platbombarderen als ze zouden vermoeden dat hier één vijand verborgen zou zitten.”

“Vrienden probeerden me over te halen om in een boot naar Europa te vluchten”, aldus Wael. “Maar ik wist hoeveel mensen er al verdronken waren. Ik heb heel lang geweigerd in zo’n boot te stappen. Maar toen ik voor de vierd keer in een bombardement terechtkwam, moest ik echt weg, en ik kon nergens anders heen. Ik wist: als ik hier blijf, ga ik zeker dood.”

Zwarte Afrikanen

Die overtocht heeft hij maar ternauwernood overleefd, en als hij nu in dezelfde situatie zou zitten, zou hij ten dode opgeschreven zijn, want hij en zijn medepassagiers werden gered door de Italiaanse kustwacht en die mag dat niet meer. De boot waarop hij zat was lek en de bemanning was totaal gewetenloos. Ze hielden de zwarte Afrikanen opgesloten in het ruim van de boot, waar ze tot hun middel in het water stonden, gek van angst. Gelukkig heeft de kustwacht uiteindelijk iedereen kunnen redden.

Waels verhaal is opgetekend door schrijver Suzanna Jansen in het boek Wael; Het verhaal van een jongen uit Syrië‘. Jansen is auteur van onder meer de bestseller Het Pauperparadijs en ze ontmoette Wael tijdens de opvoering van een theatervoorstelling op basis van dat boek, waarin ook associaties worden gelegd met vluchtelingen in onze tijd.

“Er bestaat bij bij sommige mensen een heel verkeerd beeld van vluchtelingen”, zegt Wael. “Dat we gelukszoekers zijn, dat we woningen inpikken en banen, of dat we juist niet werken.” Door via Jansen zijn verhaal te vertellen, hoopt Wael dat beeld bij te stellen en de angst voor vluchtelingen weg te nemen en te laten zien dat vluchtelingen niet anders zijn dan andere mensen.

Synoniem voor ISIS

Niet dat hij altijd lijdt onder de vooroordelen, soms vindt hij ze grappig. “Zoals toen een vrouw van de woningbouwvereniging me met een kleuterstem uitlegde hoe de intercom werkt. ‘Hier is een knopje’, zei ze, ‘en als je dat indrukt, hoef je niet naar beneden te lopen om te weten wie er heeft aangebeld’. Ik zei: ‘O, wat interessant zeg! Dat hadden wij thuis in Syrië ook, maar dan met een beeldschermen en een videosysteem!’ Veel mensen denken dat we in Syrië in tenten wonen en ons per kameel verplaatsen. Vaak is het ook minder grappig, dan denken ze dat Syrië synoniem is voor ISIS.”

Lees de rest van dit verhaal in de nieuwe Advalvas.

Reageren?

Houd je bij het onderwerp, en toon respect: commerciële uitingen, smaad, schelden en discrimineren zijn niet toegestaan. Reacties met url’s erin worden vaak aangezien voor spam en dan verwijderd. De redactie gaat niet in discussie over verwijderde reacties.

Velden met een * zijn verplicht
** je e-mailadres wordt niet gepubliceerd en delen we niet met derden. We gebruiken het alleen als we contact met je zouden willen opnemen over je reactie. Zie ook ons privacybeleid.