Terwijl ik dit schrijf gaan we net de verkiezingsweek in voor de facultaire studentenraden en de universitaire studentenraad. Ik ben erg blij dat mijn eigen kleine faculteit zo goed vertegenwoordigd is. De kandidatenlijsten van de SRVU en de UniversiteitsPartij tellen samen maar liefst vijf studenten Geesteswetenschappen. Momenteel studeren drie van de huidige elf raadsleden aan de faculteit Geesteswetenschappen. Wij maken daar graag grapjes over en zeggen dan dat wij het ‘humane’ in de USR stoppen, omdat we een heel slecht gevoel voor humor hebben. Gelukkig voelen we ons erg op ons gemak bij elkaar, we kunnen ons die grapjes permitteren, want we vertrouwen elkaar. We kennen ieders sterke en zwakke punten. Hoewel we bijna alles online moeten doen, hebben we elkaar dus ook als mens leren kennen. Het kan zeker geen kwaad om zoveel mogelijk menselijkheid in de nieuwe studentenraad te krijgen. Want hoe vaak hebben we de laatste tijd niet verzucht: waar zit de humaniteit, waar is het menselijke?

Doorgaans werken we aan vraagstukken waarover iedereen het met elkaar eens lijkt te zijn. Toch blijkt het dan nog een onnodig vermoeiend en lang proces voordat we er helemaal uit zijn.
Iedereen aan de VU werkt keihard, zeker sinds corona. Als gewone student ben je nooit helemaal op de hoogte van al het werk dat er backstage gebeurt, daarom hebben we het herhaaldelijk over ‘waardering’ in ons beleidsplan. Helaas blijft die waardering vaak uit en blijkt er een groot gevoel van wantrouwen te bestaan tussen sommige partijen in de universiteit en de studentenraad.

Maar wie heeft wie het eerst verraden?

Ik voel dat dit wantrouwen ook groeit tussen de universiteit en haar studenten. Als coördinator onderwijs & onderzoek is online proctoring continu een agendapunt geweest voor mij. Onlangs zijn er steeds meer grote gevallen van fraude aan onze universiteit aan het licht gekomen. Om ‘de geldigheid van onze diploma's te waarborgen’ kijkt de VU nu naar nieuwe, aanvullende maatregelen om de fraude terug te dringen. De VU heeft in haar ogen geprobeerd studenten te vertrouwen, maar ‘als studenten dit vertrouwen beschamen, zal de instelling genoodzaakt zijn aanvullende maatregelen te nemen.’ Maar wie heeft wie het eerst verraden? Moeten we echt een debat beginnen over de kip en het ei?

Als studentenraad hebben wij het belangrijke recht en de plicht om de privacy van studenten te beschermen. Zoals veel studenten hebben verklaard, wordt het gebruik van online proctoring door de universiteit als een inbreuk op onze privacy ervaren. Je zou dan kunnen zeggen dat de universiteit de eerste was die zich schuldig maakte aan verraad. Persoonlijk begrijp ik de waarde van online proctoring in sommige gevallen, maar niet in de mate waarin de VU die nu inzet. Andere universiteiten gebruiken online proctoring in mindere mate of kiezen resoluut voor alternatieve methoden.

Als de VU nu aanvullende maatregelen voor online proctoring zou nemen, vrees ik dat het wantrouwen alleen maar groter zal worden. Toch blijven we optimistisch, we geloven dat we tot een overeenkomst zullen komen voordat we het stokje overdragen aan de volgende raad. "Je bent maar een mens", zeggen we zo vaak tegen elkaar in de raad als een van ons een fout maakt. Dus nogmaals, ik denk dat we meer ons best moeten doen om het menselijke in elkaar naar boven te halen.

Kimberly van den Ouden
Commissiecoördinator onderwijs & onderzoek
k.van.den.ouden.usr@vu.nl