Krampachtig houden we vast aan de leefstijl die ons zo bekend voorkomt. Afgelopen maanden dwalend door vreemde landen, zoekend naar de gezelligheid van terrasjes, struinend door winkels, omdat het daar de tijd voor was.

Door schaarse tijd hebben we immers altijd haast. Maar het is op veel plekken code oranje. We worden massaal teruggeworpen op het eigen honk. Noodgedwongen zoeken we het vibrerende, innovatieve dus dichterbij. Het actieve leven vindt al een tijdje plaats in een kleinere ruimte. De honger naar kennis wordt gestild via internetverbinding. Een hernieuwde zoektocht naar de logica van het leven en steeds weer de vraag wie we dan eigenlijk zijn. Die vraag lijkt luider te klinken wanneer de wereld hortend en stotend tot stilstand komt.

De vraag wie we dan eigenlijk zijn, lijkt luider te klinken wanneer de wereld hortend en stotend tot stilstand komt

Er is nu immers een noodzaak onszelf te reorganiseren. De ontembare vrijheidsdrang in combinatie met centrale overheidsinterventies leidt bij de één tot een gedweeë gelatenheid, bij de ander tot vragen en weer anderen tot strijd. Hoe dan ook: het is tijd voor reflectie - als uniek individu. De vergaande individualisering wordt pas echt zichtbaar door het fysiek afstand houden. En tegelijkertijd woedt door de maatschappij een onverwoestbare grenzeloze collectieve stroom van bewustwording. Of het nu gaat over het klimaat, dierenwelzijn, kinderrechten, het slavernijverleden of de ongelijkheid tussen groepen.

Alle thema’s kleuren en resoneren in de samenleving. Het collectieve potentieel is immens. Normen zijn veranderlijk naar plaats en tijd. Wij houden echter vast aan ideeën en inzichten omdat ze zijn verzonken in bestaande cultureel gekleurde normen en principes.

De uitdaging ligt niet in het ter discussie stellen van deze normen, maar in het ter discussie durven stellen van de principes en ratio die erachterliggen. Zijn die wel zo logisch, dragen die bij aan het welzijn van de mens? Dit ter discussie durven stellen getuigt van moed. Waarom zou je jezelf pijnigen met de ontdekking dat de logica ontbreekt, terwijl het eenvoudiger is in een staat van onbewustzijn te verkeren? Voor mij geldt: omdat dit het leven zoveel meer potentie geeft. Het voelt vaak wat ongemakkelijk, maar het is de weg naar verandering, ervaring, vernieuwing, beweging, wijsheid en persoonlijke groei.