'Ik mis mijn familie zo die nog op de Antillen wonen.'

Zonder familie

Het missen van je familie betekent eigenlijk dat je een intens verlangen hebt naar het contact dat jullie hadden toen jij nog op de Antillen woonde. Doordat jij nu hier woont en je familie nog daar moet je dat nu missen. Dat kan verdrietig voelen en pijn doen. Het feit dat je je familie mist is goed voor te stellen en een bewijs van het mooie contact dat jullie hebben. Verder is het een gevolg van jouw dappere keuze om te investeren in je toekomst en ver van huis te gaan studeren. Het missen is dus eigenlijk een resultaat van twee positieve aspecten van jouw leven en is deels iets wat je moet accepteren en leren verdragen. Het is heel normaal dat je het voelt en heel passend bij de situatie waar je nu in zit. Vaak wordt gemis na verloop van tijd vanzelf wat minder. Je went aan de situatie en leert het gemis simpelweg te verdragen. Daarnaast komen er nieuwe dingen voor in de plaats. Specifieke personen zijn niet te vervangen, wel kunnen er nieuwe personen in je leven komen die min of meer diezelfde behoeften vervullen.

Wanneer het gemis te zwaar of zelfs ondraaglijk voelt en het een langere periode duurt, is het goed om hulp in te schakelen. Goed dat je dat nu doet en daarmee verantwoordelijkheid neemt en voor jezelf zorgt. Het mooie van de mens is dat wij beschikken over een adaptief vermogen. Met andere woorden, wij zijn van nature in staat ons aan te passen aan een nieuwe omgeving en situatie. Maar soms gaat dat niet vanzelf en heb je hulp nodig om de leegte te vullen die er nu ontstaan is. De eerste stap is te bedenken wat je behoefte is en de tweede stap is een actieplan maken om de behoefte te verwezenlijken.

Ieder mens heeft basisbehoeften waar in meer of mindere mate aan voldaan dient te worden om een prettig leven te kunnen leiden. Hier zijn verschillende theorieën over zoals de 16 basisbehoeften van Steven Reiss en de Pyramide van Maslov. Het komt er doorgaans op neer dat mensen naast fysieke behoeften zoals eten en onderdak ook behoefte hebben aan o.a. veiligheid, ontwikkeling, erkenning en sociaal contact. Allereerst moet je dus weten wat je mist. Is het bijvoorbeeld de gezelligheid, de steun of het luisterend oor? Als je dat weet, kun je overgaan tot het maken van een actieplan. Dat bestaat uit het in kaart te brengen welke bronnen er nu in je directe omgeving beschikbaar zijn en wat er nodig is om toegang te krijgen tot deze bronnen. Dat kunnen specifieke personen zijn waar je meer dingen mee zou kunnen ondernemen dan je nu doet, bijvoorbeeld een studiegenoot of buren. Maar ook zou het kunnen zijn dat je het moet zoeken in een ruimer verband als een sportvereniging, studentenvereniging of vrijwilligersorganisatie. Verder ga je na of je over de informatie en vaardigheden beschikt om toegang te krijgen tot die bronnen. Zo niet, dan kun je hulp zoeken bij het vinden van deze informatie en om de benodigde vaardigheden te ontwikkelen, zoals een sociale vaardigheidstraining of een assertiviteitscursus. Mocht je hierbij hulp nodig hebben dan zijn er zijn verschillende instanties die je kunnen ondersteunen, bijvoorbeeld de studentenpsychologen van de VU of de POH GGZ in de huisartspraktijk. Veel succes met het uitvoeren van je actieplan!

> Heb je ook een vraag voor VU-psycholoog Leonore de Wit? Mail naar kopzorgen.advalvas@vu.nl. Je blijft anoniem.