Studeren brengt veel uitdagingen met zich mee. Helemaal voor de internationale student. Denk niet alleen aan het studeren zelf, maar ook aan de stap die eraan voorafgaat. Het verhuizen naar een vreemd land waar ze een onbekende taal spreken, een land dat andere gewoontes heeft. Dat vraagt veel moed. En ja, Amsterdam is ongelooflijk internationaal en ja, de meeste mensen spreken Engels. Maar daarmee ben je er nog niet: als internationale student moet je nog honderd andere dringende zaken regelen voordat je het gevoel krijgt dat je goed bent aangekomen. Allereerst het visum, dan het vinden van een woning die voldoet en betaalbaar is, het regelen van een bankrekening en een ziektekostenverzekering, om nog maar te zwijgen over andere soorten verzekeringen die je nodig zou kunnen hebben.

Maar stel dat je dit allemaal hebt geregeld, dan ben je er nóg niet. Oké, je bent er weliswaar fysiek en juridisch, maar je hebt nog geen stappen gezet in de sociale en academische wereld. Voor het sociale leven van de internationale student is het belangrijk om mee te doen aan de Introductiedagen, je te laten koppelen aan een mentor en/of buddy, en lid te worden van je studievereniging of de internationale ESN. Maar de collegezaal is en blijft uiteindelijk de plek waar je de meeste studiegenoten ontmoet. In dat grote ontmoetingswiel heeft de coronapandemie een enorme stok gestoken. Covid-19 heeft natuurlijk niet alleen gevolgen voor de internationals. Het maakt het leven voor iedereen moeilijker. Maar wij internationals hebben lang niet hetzelfde vangnet als Nederlandse studenten. We hebben hier vaak geen familie, de eerstejaars hebben nog geen sociale steun en iedereen moet zelf het grote besluit nemen: zal ik hier blijven of ga ik terug naar mijn eigen land?

Als je merkt dat het niet goed gaat met een studiegenoot, laat weten dat je er bent, vraag wat je kunt doen

In de academische wereld komen internationals elke dag obstakels en hindernissen tegen. Informatie is alleen beschikbaar in het Nederlands of moeilijk of nergens te vinden in het Engels; je weet niet waar je heen moet met je vragen. Als je denkt dat je de plek hebt gevonden, word je weer ergens anders heen gestuurd en ga zo maar door. De dingen die vanzelfsprekend zouden moeten gaan, kosten ons erg veel moeite.

En laat ik de geestelijke gezondheid van internationals niet vergeten te noemen. Naast het heimwee, de vervreemding en de moeite die het kost om je hier thuis te voelen, kun je je ook nog eens heel verlamd voelen doordat bijna alles online gebeurt.

Maar ik wil eigenlijk niet blijven steken in een opsomming van de psychische gevolgen die de pandemie en het online leven veroorzaken. Ik wil vooral een beroep doen op al diegenen die dit lezen: maak contact met je medestudenten. Een eenvoudig bericht, een gesprek van twee minuten, een appje, mail of briefje of straks een kaartje tijdens de kerstvakantie. Alles helpt om te laten zien dat je om hen geeft en dat je aan hen denkt. Als je twijfelt of jij de aangewezen persoon bent om je medestudent te helpen, dan ken je misschien wel iemand die dat wél kan. Wijs ze erop, leg het contact.

Als je merkt dat het niet goed gaat met een studiegenoot, laat weten dat je er bent, vraag wat je kunt doen. De kleinste daad van vriendelijkheid maakt al een wereld van verschil. Nu is het tijd om elkaar de hand te reiken, om Zoom-diners op te zetten waar je vroeger een avondje ging stappen, om een lunch of brunch te organiseren waar je vroeger shoptrips met vriendinnen maakte.

Laat zien dat je er bent voor elkaar, laat zien dat je om elkaar geeft! We hebben allemaal iemand nodig op dit moment.

KAT BARON
Algemeen raadslid
k.baron@usr.vu.nl