De voorzitter vraagt (4)

Dank voor al jullie prachtige reacties op mijn voorgaande drie berichten. Mede daardoor en ondersteund door de vele gesprekken met studenten en werknemers zijn we er eens te meer van doordrongen geraakt dat strategie-ontwikkeling een ‘balancing act’ is. Laat me dat even toelichten voordat ik jullie weer om hulp vraag. In de geschreven reacties en de gesprekken die ik tot nog toe heb mogen voeren, komen uiteenlopende dromen en ambities voor de VU naar voren. Zo hoor ik dat we ons tot een nog inclusievere gemeenschap willen ontwikkelen, dat we meer naar buiten willen treden met wat we doen en dat we onderwijs, onderzoek en valorisatie nog meer aan elkaar willen koppelen.

We willen ondernemend zijn en meer ondernemerschap op de campus laten floreren. Dat we veel meer willen uitdragen waar we trots op zijn en waar we goed in zijn. Dat we onze maatschappelijke rol zo belangrijk vinden. Dat onze campus heel belangrijk is, duurzaam moet zijn en een aantrekkelijke omgeving moet bieden aan studenten die door de toenemende digitalisering anders niet meer naar de VU komen.

Wat moet absoluut wél en wat kunnen we prima weglaten?

Maar ik hoor ook dat we toptalent in huis willen halen, ons nog beter moeten onderscheiden op academisch vlak om zo op te klimmen in de wereldwijde rankings op het gebied van onderzoek. Tegelijkertijd hoor ik dat we onze afkomst als ‘emancipatie’-universiteit niet willen verloochenen, ons bescheiden karakter willen behouden en dat we de werkdruk onder zowel studenten als medewerkers willen verlagen. We willen werken aan het ontwikkelen van vaardigheden onder studenten, aan bildung.

Tegelijkertijd willen we diepe vakkennis niet loslaten. Ook brede programma’s zijn interessant. Onderwijs moet onlosmakelijk verbonden blijven met onderzoek. We willen moderne, flexibele en digitale onderwijsmethoden ontwikkelen en toepassen. Hoewel deze thema’s elkaar misschien niet hoeven tegen te spreken, gaan ze ook niet allemaal hand in hand. Dat geldt ook voor andere thema’s als: samenwerking bedrijfsleven & academische vrijheid, werken als individu & werken in teams, leven-lang-leren versus investeren in onze eerstegeneratiestudenten.

We zullen ons daarom moeten afvragen hoe onze verschillende ambities zich tot elkaar verhouden en hoe ze in balans kunnen worden gebracht in een wereld waarin het budget voor hoger onderwijs eerder krimpt dan toeneemt. De balanceeract moeten we leiden met helderheid over onze prioriteiten en keuzes. Ook zullen we daarbij in gezonde mate doseren: we moeten en kunnen niet alles tegelijk en te snel willen.

Ik wil jullie deze keer daarom vragen: waar ligt onze prioriteit bij het opmaken van de balans volgens jou? Wat moet absoluut wél en wat kunnen we prima weglaten? Laat het me weten, want zonder jullie: geen universiteit, geen ambitie, geen activiteit, geen levendigheid en geen strategie die gebaseerd is op realiteit. Het zou een doodse, nutteloze en saaie boel zijn. Zoals mijn collega, rector Vinod Subramanian, altijd zegt: “We’re in it together.”

Jullie antwoorden zijn waardevol, ook als ze gaan over onderdelen en activiteiten van de VU. Ik kijk uit naar jullie reacties en hoop velen te zien bij de kerstborrel op dinsdag 18 december tussen 16 en 18 uur in de foyer van het hoofdgebouw. Daar vieren we dat “we’re in it together’. Ik hoop op een grote opkomst om samen stil te staan bij een mooi jaar. Degenen die ik hier niet tref, bedank ik hierbij alvast voor een enerverend 2018 en wens ik het beste toe voor 2019.

Fijne vakantie!