De laatste periode van het jaar. Ik roep er al een tijdje  over, maar nu is het toch echt zo ver. De laatste vier weken volg ik het vak media en journalistiek. Dat klinkt veelbelovend, al helemaal wanneer je hoort dat het vak geen tentamen heeft. Maar schijn bedriegt. De laatste vier weken moet ik harder gaan werken dan ik het hele jaar heb gedaan, en dat op dit moment.

Het lijkt altijd wel zo te zijn: het eindsprintje verloopt net wat minder soepel dan de rest van de marathon. Vroeger op de middelbare school hadden de docenten ook zo’n moment. Bij ons heette dat de cijfersluiting. Een afsluiting van de periode waarna er geen nieuwe cijfers meer konden worden ingevoerd. Fijn denk je dan, maar schijn bedriegt wederom. De leraren gingen namelijk massaal gooien met toetsen zodat deze nog net voor de sluiting op internet konden. Dit betekent binnen zitten leren voor zo’n zes verschillende vakken terwijl het buiten dertig graden is. Deze situatie doet zich nu weer voor, zij het met een paar verschillen.

Ondertussen woon ik niet meer thuis en gaat het binnen zitten mij nog moeilijker af. Mijn kamer in Amsterdam is met dit warme weer nog heter dan buiten. Voor de tentamens van de vorige periode ben ik dan ook afgereisd naar het mooie Sint Pancras. Studeren bij m’n ouders leek in eerste instantie ideaal. Geen zorgen voor het avondeten en volledige focus, totdat m’n moeder ineens elke dag spontaan benoemt tot stranddag. Ik heb m’n boek meegenomen, geopend en weer snel dicht gedaan.

Om het nog extra vervelend te maken blijkt het hele vak gebaseerd te zijn op een, jawel, groepsopdracht

Media en journalistiek dus. Wij als CIW’ers hebben na een pinksterweekend weer de moed verzameld, maar deze zakt snel in de schoenen als de cursus ingeleid wordt. De vrije woensdag is opeens niet meer vrij en je kunt gelijk al je afspraken voor de komende weken gaan afzeggen. Voor morgenmiddag vijf uur moeten jullie trouwens vier artikelen lezen en vier opdrachten maken. Om het nog extra vervelend te maken blijkt het hele vak gebaseerd te zijn op een, jawel, groepsopdracht.

We gaan terug naar de basis, les Nederlands, op zoek naar kernzinnen en argumentschema’s. Geen spannende verhalen schrijven maar moodboards maken en discussiëren over journalistieke normen en waarden. De verplichte literatuur is ook allesbehalve sensationeel. Ik lees hoe blogs weinig journalistieke waarde hebben en slecht betrouwbaar zijn. Uit protest stop ik met lezen en begin ik aan mijn nieuwe blog.

Na dit jaar moeten ik en mijn studiegenoten een richting gaan kiezen en journalistiek is daar een van. Aan het begin van het jaar wilde ongeveer 70 procent van de leerlingen journalistiek gaan doen. Ik ben benieuwd hoeveel er daarvan overblijven…