Nog even en periode 4 begint. Dat betekent dat we al de helft van het schooljaar erop hebben zitten. Dit is daarom een goed moment voor een evaluatie van het afgelopen half jaar.

Over de voorgaande drie periodes kan ik zeer tevreden zijn. Alle studiepunten zijn, voor zover ik weet, binnen. Dit geldt echter niet voor iedereen. Ik moet toegeven, het voelt toch wel extra lekker om thuis te zitten terwijl je medestudenten aan het zwoegen zijn voor of tijdens hun hertentamen. Niet dat ik een totaal geïsoleerde vriendeloze nerd ben. Mijn hoogstaande en zelfgemaakte samenvattingen stuur ik zonder enig probleem door.

Daarbij ben ik ook op andere vlakken vooruitgegaan. In het afgelopen jaar ben ik gepromoveerd van beginnend tot professioneel treinreiziger. Dit houdt in dat ik weet waar de trein en ik ons bevinden, zonder op het bordje te kijken. Het is gewoon een gevoel dat je naar verloop van tijd ontwikkelt. Kijk je naar buiten en zie je mooie vrijstaande huizen, dan ben je in Castricum. Ziet het eruit alsof je terecht bent gekomen in een sociale huurwoningenwijk dan ben je in Zaandam aangekomen. Zaandam verraadt zich overigens ook door de procentuele stijging van Primark-tassen in de trein.

Het voelt toch wel extra lekker om thuis te zitten terwijl je medestudenten aan het zwoegen zijn

Daarna ga je door de tunnel. De stemming wordt kouder en grimmiger en ik, als ervaren reiziger, weet dat we elk moment op Sloterdijk kunnen aankomen. Het is niet vaak dat je een meerdere ontmoet. Iemand die nog beter is in treinreizen. Deze mensen herken je aan de voorbereidingen die zij treffen. Het ontbreekt hen aan niets. Bij aankomst gaan de kleren uit en worden deze verspreid over een zo groot mogelijk oppervlak. Als de jas, sjaal en extra vest uit zijn, komt de tablet uit de tas. Een pakje Vifit en Sultana-koekjes mogen ook niet ontbreken (echt gezien dit). Heerlijk ontspannen een serie kijken, van dat niveau van treinreizen kan ik alleen maar dromen.

Behalve studeren en treinreizen heb ik ook andere dingen geleerd. Dit halve jaartje Uni in Amsterdam heeft mij tot nieuwe inzichten gebracht. De diversiteit van mensen in mijn geboortedorpje is nihil en hier in Amsterdam kijk ik nog elke dag mijn ogen uit. Probeer maar eens om de reis naar school zo min mogelijk op je telefoon te kijken. Kijk in plaats daarvan eens om je heen. Ik zag laatst een oudere dame met felrode Nikes. Hoe grappig is dat? Ook leuk is het om stiekem met gesprekken mee te luisteren. Oortjes in, geluid uit en als je geluk hebt val je zo in een aflevering goede reality-(tv).

Maar van de schoonheid en diversiteit van Amsterdam heb ik nog lang niet genoeg gezien. Het eerste half jaar van de studie zit erop en ik ben aardig geland. Het is leuk om een spoorstudent te zijn maar wel enigszins beperkt. En zo begin ook ik, jullie vaste spoorstudent, te denken aan de volgende stap…